محمد رسول‌اف، سینماگر سرشناس ایرانی که روز شنبه با فیلم «دانه انجیر معابد» موفق به دریافت جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره کن شد، در گفتگوی اختصاصی با بخش فارسی صدای آمریکا گفت که جمهوری اسلامی در حال حاضر اقلیتی در برابر اکثریت است و مردم ایران آزادی و دموکراسی می‌خواهند.
او با اشاره به این که فیلم «دانه انجیر معابد» درباره سرسپردگی است، افزود: بستر زمانی فیلم در مورد ایجاد تردید در سرسپردگی و شکستن آن حلقه ای است که جریان سیاسی در این دوران ایجاد کرده است.
آقای رسول‌اف اضافه کرد: می خواستم بگویم نسل زد دیگر آن قاعده ها را نمی پذیرد و جمهوری اسلامی به رغم هر کاری که انجام دهد، دیگر راهی برای اعمال محدودیت ندارد.
این سینماگر سرشناس ایرانی با تاکید بر این موضوع که جمهوری اسلامی در حال حاضر اقلیتی در برابر اکثریت مردم است، گفت: خود آنها هم به خوبی این موضوع را می دانند و به دنبال آن هستند که سرنوشت شان را به تعویق بیندازند و مدام در این زمینه تلاش می کنند.
وی جمهوری اسلامی را به ماشینی تشبیه کرد که در یک جاده یا بیابان در حرکت است و از سر و صدایش مشخص است که اگر کاری نکند، می ایستد، و افزود: سرنشینان این ماشین در اقلیتند و بقیه در انتظار ایستادن این ماشین هستند.
محمد رسول‌اف تاکید کرد که مردم ایران آزادی و دموکراسی می خواهند و اضافه کرد: مردم دوست ندارند مذهب شان زیر فشار سیاسی باشد. دوست دارند خودشان انتخاب کنند. کما این که هزار بار از مردم می شنوید که اسلام این نیست که اینها دارند اجرا می کنند.
او این موضوع را که فیلم او به نوعی اثری زنانه است، تایید کرد و گفت: من یک بدهی به زنان داشتم و همیشه خجالت می کشیدم که قصه هایم اینقدر مردانه هستند. وقتی که جنبش (جنبش زن زندگی آزادی) روی داد، من زندان بودم و آن را از طریق تاثیراتش تجریه می کردم. مثلا چهار نفر را بازداشت می کردند و از آنها می پرسیدم که بیرون چه خبر است و توضیحاتی می شنیدم.
آقای رسول‌اف اضافه کرد: وسایل ارتباطی دیگری هم بود که آدم قدری متوجه شرایط بیرون شود ولی در نهایت محدودیت وجود داشت. البته من و جعفر پناهی این شانس را داشتیم که در کنار دکتر (سعید) مدنی باشیم. او جامعه شناس فوق العاده ای است و هر روز در حال یادگیری از او بودیم.
او اشاره کرد که آدم های خیلی جالبی زندانی شده بودند که تجربه زندان را از معنایی که گاهی اوقات در موردش گفته می شود، تهی می کردند و گفت: تاثیری که جنبش بر فضای زندان گذاشته بود در واقع اولین جرقه ای بود که من توانستم به این فکر کنم که چگونه می توان این زیست را در داستان جاری کرد بدون این که دخالت مستقیم در این زیست داشته باشم و تاثیر آن را در داستان بیاورم.
محمد رسول‌اف در این مورد که چگونه توانست محدودیت های ناشی از کار مخفیانه بر روی فیلمش دیده نشود، گفت: من همیشه از مرحله فیلم نامه این کار را می کنم. برای مثال، در صحنه افتادن که این کار را خود میثاق (هنرپیشه فیلم) انجام داد چون می ترسیدیم. مثلا اگر مسئولان جلوه های میدان سر صحنه می آمدند متوجه حضور من می شدند که در کار بر روی فیلم هستم. بنابراین بچه ها جمع شدند و میثاق گفت که خودش آن را صحنه را اجرا می کند. سپس یا کمک بچه های صحنه و بازیگر آن صحنه بسیار خطرناک و دشوار اجرا شد.
این سینماگر سرشناس ایرانی درباره پیام امید فیلم «دانه انجیر معابد» گفت: امید از همان زندان و تجربه می آید. یک بار دکتر مدنی به من گفت که نا امیدی جامعه بی معنا است. جامعه همیشه امیدوار است. نمی دانم دکتر مدنی با چه فاکتورهای علمی این موضوع را می گفت ولی آن را با خودم به بیرون زندان آوردم.
محمد رسول‌اف پس از دریافت جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره کن که با تشویق طولانی حاضرین همراه بود، گفت: «پیش از هر چیز می‌خواهم از گروه فیلم و بازیگرانی که نتوانستند در جشنواره حاضر شوند و در ایران به شدت تحت فشار نهادهای امنیتی هستند یاد کنم، از بازیگران، فیلم‌برداران، صدابرداران، و تمامی کسانی که کمک کردند، و در آن‌جا تحت فشار حاکمیت ستمگر و مستبد جمهوری اسلامی هستند.»
آقای رسول‌اف افزود: «یک حالت دوگانه‌ای دارم، از دریافت این جایزه خوشحالم و در عین حال قلبم در کنار مردمم در ایران هست که هر روز، هر ساعت، و هر صبح، با یک فاجعه بیدار می‌شوند.»
او گفت: «می‌دانم که وضع دنیا در نقاط مختلف جهان می‌تواند ناراحت‌کننده باشد، ولی در مورد ایران می‌توانم بگویم که مردم ایران به گروگان گرفته شدند.»
