زنان در شمال یمن برای مشارکت در فعالیت‌های بشردوستانه نیاز به همراهی یک مرد «محرم» دارند.
با تشدید قوانین سرپرستی مردان از سوی مقامات حوثی، امدادگران زن در شمال یمن نمی‌توانند وظایف خود را برای مقابله با یکی از بدترین بحران‌های انسانی در جهان انجام دهند.
۹ زن فعال حقوق بشر روز پنجشنبه سوم فروردین به رویترز گفتند که زنان در صورتی که زیر بار گرفتن سرپرست نروند، اجازه ندارند برای نظارت بر پروژه‌های کمک رسانی، جمع‌آوری داده‌ها و ارائه خدمات بهداشتی و دیگر خدمات سفر کنند. پرداختن زنان به این فعالیت‌ها – که کارهای «مردانه» به شمار می‌رود – بسیار دشوار است و هزینه اضافی بر بودجه این کمک‌ها تحمیل می‌شود.
درگیری‌های یمن، کشور را بین حوثی‌های وابسته به جمهوری اسلامی ایران در شمال، و یک دولت به رسمیت شناخته شده بین‌المللی در جنوب، تحت ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی، تقسیم کرده است.
جنگ داخلی – که بیش از هشت سال از آغاز آن می‌گذرد – اقتصاد یمن را نابود کرده و سیستم بهداشت و درمان را از بین برده است. دو سوم جمعیت ۳۰ میلیونی یمن اکنون نیازمند کمک‌های بشردوستانه‌اند. گروه‌های امداد می‌گویند زنان سرپرست خانوار در برابر ناامنی غذایی و مشکلات دسترسی به کمک آسیب پذیرتر هستند.
در مناطق شمالی یمن – که در کنترل شبه‌نظامیان حوثی است – زنان حق ندارند به تنهایی برای کارهای بشردوستانه سفر کنند. یک مدیر پروژه بهداشتی به طور معمول باید در سال بین ۱۵ تا ۲۰ بار از پروژه‌ها در سراسر کشور بازدید کند. اما یکی از زنان مدیر پروژه به رویترز گفت از آنجایی که قوانینی که امدادگران زن یمنی را ملزم می‌کند همراه با یک «محرم» سفر کنند، مدت‌هاست که هیچ بازدیدی انجام نداده است.
او گفت: «در خانواده من تعداد مردان کم است. بعضی اوقات زنان برای یافتن سرپرستی که مایل به همراهی با آنان باشد به مشکل برمی‌خورند، چون بستگانشان مخالف کار کردن آنان هستند. گاهی اوقات یک زن بدون اطلاع اعضای خانواده‌اش کار می‌کند.»
او تماس‌های ویدیویی با مناطق محروم برقرار می‌کند، اما می‌داند که دیگر زنان فعال کمک‌های بشردوستانه نمی‌توانند به طور مؤثر کار کنند، و شغل خود را از دست داده‌اند.
گروه‌های امدادی می‌گویند که بدون کمک کارکنان زن، در انجام کارهای ساده مانند بررسی هویت زنان، که ممکن است برای توزیع کمک‌های غذایی نیاز به برداشتن نقاب از صورت خود داشته باشند، مشکل دارند.
یکی از نمایندگان یک سازمان غیردولتی که در زمینه تغذیه و بهداشت فعالیت می‌کند، گفت: «لزوم حضور یک محرم، دستیابی به مشارکت کنندگان زن در برنامه‌های بشردوستانه را چالش‌برانگیزتر می‌کند.«
