بخشی از موزه پستی اسمیتسونین در واشنگتن به خدمات پستیِ ارتش اختصاص دارد. این نمایشگاه به نام «همرزمان من – نامه هایی از جنگ جهانی اول» به مناسبت صدمین سالگرد ورود آمریکا به جنگ جهانی اول برپا شده است.
«لین هایدل با» متصدی موزه پست اسمیت سونین و از سازمان دهنده های نمایشگاه می گوید هدف این بوده که با نمایش برخی از نامه ها و لوازمی که متعلق به جنگ جهانی اول بوده است به اهمیت این اشیا و تجربه امریکاییان از جنگ بپردازند.
لین می گوید نمایشگاه دیدگاه کلی از جنگ را به بازدیدکنندگان ارائه میدهد. او امیدوار است بازدیدکنندگان با آمدن به این نمایشگاه و خواندن برخی از این نامه های بسیار خصوصی تاریخ را با دیدی انسانی ببینند و رویداد ها را از طریق برداشتی که از یافته هایشان در اینجا به دست میاورند تفسیر و یا نقد کنند.
لین خود تک تک نامه ها را خوانده و برداشت خود را از نویسندگان آنها دارد. به باور او مردمی هستند که با شرایط بسیار دشوار دست و پنجه نرم می کردند و اولین اولویتشان این بوده که زنده بمانند. یا اگر آن سوی قضیه بودند اینکه از همسر یا پسرشان که در جنگ بوده است خبری بگیرند. لین می گوید «با همه اینها زندگی ادامه داشته و در برخی نامه ها حتی طنز به چشم میخورد. مردم هنوز عاشق بودند و برای هم نامه های عاشقانه میفرستادند. و این بر همه چیز غلبه داشته. نه جنگ.»
به عقیده لین یکی از اشیا نمادین در نمایشگاه نامه ای سانسور شده از «کانرد هافمن جونیور» کارمند بین المللی باشگاه مردان جوان مسیحی است که در سال ۱۹۱۵ برای ارائه کمکهای بشردوستانه به آلمان رفت.
او اردوگاههای اسیران جنگی را بررسی می کرد. و وقتی که امریکا در آوریل ۱۹۱۷ وارد جنگ شد پست از آمریکا به آلمان متوقف شد و او که حالا در خطوط دشمن بود نامه هایش هم از سوی آلمان و هم آمریکا سانسور می شد.
لین همچنین به نامه ای از آیرین دانلی اشاره می کند که در اواخر جنگ نوشته شده است. در واقع بین ۷ تا ۱۰ نوامبر. نکته جالب اینجاست که جنگ جهانی اول ۱۱ نوامبر تمام شد. اما آیرین در نامه ای که ۴ روز قبل پست کرده می نویسد «خدا را شکر که جنگ تمام شد».
لین می گوید: «دلیلش این است که یک گزارش تلگرافی خبر داده بود که جنگ تمام شده... همسایه های او جشن گرفتند و او هم این نامه را نوشت. اما بعدا معلوم شد که هیئت نمایندگان آلمان قرار بوده که تازه مذاکره های صلح را در آن روز شروع کنند و بنابر این آیرین و دوستانش پایان جنگ را زود جشن گرفته بودند. »
در جنگ جهانی اول از کارت پستال هم زیاد استفاده می شد. سازمانهای مختلف مانند صلیب سرخ امریکا یا سپاه رستگاری این کارتهای ارزان قیمت را در اختیار سربازان قرار می دادند تا آنها بدون نیاز نوشتن نامه های مفصل به خانواده هایشان خبر بدهند که سالم و زنده اند.
نمایشگاه همچنین شامل یک صفحه لمسی است که تمامی نامه ها را در بر دارد. از آنجا که نامه ها کهنه هستند و رنگ بسیاری از آنها تا حدی پریده، این صفحه به بازدیدکنندگان امکان خواندن نامه ها با کیفیت بهتر را میدهد. نمایشگاه «همرزمان من – نامه هایی از جنگ جهانی اول» تا نوامبر سال ۲۰۱۸ میلادی در موزه موزه پستی اسمیت سونین برپا خواهد بود.
