در حالی که اکثر سیاستمداران اسرائیلی اظهارات «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی را در نفی ارتباط تاریخی بین یهودیان و سرزمین اسرائیل محکوم دانستند، روزنامه های عرب زبان در اکثر کشورهای منطقه آن را به صورت خبر منتشر ساختند و از ابراز واکنش خودداری کردند.
روزنامه های وابسته به فتح و حکومت خودگردان فلسطینی در کرانه باختری به تحسین آن پرداختند، ولی رسانه های وابسته به حماس نوشتند که «اکنون ابومازن (محمود عباس) نسبت به واقعیات هشیار می شود.»
به گزارش خبرگزاری رویترز، محمود عباس در سخنرانی خود در همایش شورای ملی سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) این دیدگاه را مطرح ساخت که برپایی دوباره کشور اسرائیل، «یک توطئه امپریالیستی» از جانب اروپائیان بوده که حتی ممکن است بتوان ریشه های آن را در قرن هفدهم میلادی جستجو کرد.
رئیس تشکیلات خودگردان حتی گفت که هیچ ارتباطی بین یهودیان و اسرائیل وجود ندارد.
به نوشته خبرگزاری «معریو» در اسرائیل، این سخن موجب خشم شدید مقامات اسرائیلی شد که گفتند محمود عباس یا تاریخ نمی داند و یا حقایق تاریخی را تحریف می کند. خاک اسرائیل و به ویژه دیوار ندبه در شرق اورشلیم، از سه هزار سال پیش مرکز حکومتی و قبله گاه نیایشی یهودیان بوده است.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل که در حال حاضر سرگرم دیدار رسمی از هند است، درواکنش به سخنان محمود عباس گفت: «ابومازن (لقب محمود عباس) نقاب را از چهره خود پائین کشید و نشان داد که فلسطینیان با موجودیت کشور یهود، در هر مرزی که باشد مخالفت می ورزند.
سخنان توهین آمیز رهبر فلسطینیان خطاب به پرزیدنت ترامپ، در رسانه های اسرائیلی در ابعاد گسترده بازتاب یافت. کانال یک تلویزیون اسرائیل دقایقی از ویدئوی سخنرانی محمود عباس در همایش ساف را پخش کرد که در آن خطاب به پرزیدنت ترامپ می گوید «چگونه ما را متهم می سازید که خواهان مذاکرات صلح نیستیم، ما همیشه آماده مذاکره بوده ایم.»
رادیو اسرائیل در بخش عبری خود یادآوری کرد که از هنگام آغاز دور کنونی نخست وزیری بنیامین نتانیاهو، محمود عباس برای از سرگیری مذاکرات با اسرائیل سه پیش شرط تعیین کرد که هدف از آن به دست آوردن همه امتیازات از اسرائیل، پیش از آغاز گفتگوها بود.
او از جمله خواستار شده بود که اسرائیل از پیش تعهد کند که به پشت مرزهای پیش از جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ باز خواهد گشت، شرق اورشلیم را به عنوان پایتخت کشور مستقل فلسطین خواهد پذیرفت و با بازگشت آوارگان فلسطینی به خاک اسرائیل موافقت خواهد کرد.
مفسر رادیو اسرائیل گفت که اگر اسرائیل این سه پیش شرط را می پذیرفت، چیزی برای مطرح کردن دور میز مذاکرات باقی نمی ماند و فلسطینیان همه خواسته های خود را تامین می کردند، بی آنکه چیزی از خواسته های اسرائیل را پذیرفته باشند.
روزنامه اسرائیلی «ییسرائل هیوم» در گزارش تحلیلی خود نوشت که محمود عباس در واقع در سخنان خود در همایش شورای ملی «ساف» یک «وصیت نامه سیاسی» از خود به جای گذاشته است. این روزنامه نوشت که محمود عباس فردی سالخورده است و بیشترین بخش از محبوبیت خود را در میان فلسطینی ها از دست داده و مایل نیست در تاریخ فلسطینیان به عنوان سیاستمداری ثبت شود که ضعف رهبری در برابر اسرائیل نشان داده و امتیازاتی به دشمن اعطا کرده است.
روزنامه اسرائیلی هاآرتس، با اشاره به قطعنامه همایش «ساف» که در آن خواسته شده است که فلسطینیان به رسمیت شناختن اسرائیل را به حال تعلیق در آورند و به موازات آن همکاری های امنیتی با اسرائیل را متوقف کنند، تنها جنبه توصیه دارد و بدون تصویب و تائید محمود عباس اعتبار اجرایی نخواهد داشت.
روزنامه انگلیسی زبان «جروزالم پست»، در گزارش خود نوشت که اکثر سیاستمداران اسرائیلی از طیف های مختلف سخنان محمود عباس و قطعنامه «ساف» را محکوم دانستند. این روزنامه بر آن بخش از سخنان محمود عباس انگشت گذاشت که گفته بود «تا هنگامی که ترامپ زمام امور را در آمریکا به دست دارد، ادامه گفتگوهای صلح فایده ای نخواهد داشت.»
بیشترین نکوهش نسبت به سخنان رهبر فلسطینی ها از زبان رهبران حزب راست گرای اسرائیلی «هبیت هیهودی» (خانه یهود) شنیده شد. رهبر این حزب و وزیر آموزش، نفتالی بِنِت به جروزالم پست گفت: «حرف های محمود عباس نشان می دهد که او قدرت سیاسی خود را باخته و ارتباط خویش را با دنیای واقعیات از دست داده است».
تیسپی لیونی که شش سال پیش در سمت وزیر امور خارجه چندین دوره مذاکرات صلح با محمود عباس انجام داده بود، گفت: دروغ های عباس، حقایق تاریخی را تغییر نمی دهد و خواه او نخواهد یا نخواهد، اسرائیل همچنان باقی است.
به نوشته وبسایت خبری «وای نت» در اسرائیل، رهبر حزب کارگر این کشور «آوی گبای» نیز سخنان محمود عباس را نکوهش کرد و اظهارات او را «وخیم» و حتی «دارای گرایش های یهود ستیزانه» خواند، ولی در عین حال گفت که اسرائیل باید ابتکار عمل را به دست گیرد و راه های تازه ای را جستجو کند که به سود هر دو طرف اسرائیلی و فلسطینی باشد.
