یادداشتی در وبسایت فوربس
پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت ماه مطلوب علی خامنه ای نبود و رهبر بیمار جمهوری اسلامی ابراهیم رییسی را که احتمالا جانشین اش خواهد شد ترجیح می داد. اما خامنه ای از ترس از قیام های اجتماعی و عواقب گسترده آن با ریاست جمهوری روحانی برای دور دوم موافقت کرد.
از این منظر نتیجه انتخابات غیر دموکراتیک ایران انعکاسی از آرای عمومی نبود، بلکه نشانه ای از تسلط لرزان رهبر جمهوری اسلامی بر قدرت و عمیق تر شدن اختلافات میان نخبگان حاکم است.
وعده روحانی به لغو تحریم های مرتبط با برنامه موشک های بالیستیک و فعالیت های تروریستی تو خالی خواهد بود زیرا این دو حوزه کاملا در اختیار سپاه پاسداران است که اخیرا از ساخت سومین کارخانه موشک سازی زیرزمینی خبر داده است.
تنها گزینه پیش روی روحانی این است که وعده های انتخاباتی اش را انکار و اذعان کند در کشوری که توسط رهبر و سپاه اداره می شود یک تدارکاتچی بیشتر نیست. چنین اعترافی هر گونه تلاش او برای مشروعیت بخشی بین المللی به استبداد ملاها را خنثی خواهد کرد.
روحانی ممکن است در پیروزی در دور دوم ریاست جمهوری مچ رهبر جمهوری اسلامی را باز کرده باشد، اما در این روند رژیم را یک گام به سقوط ناگزیر خود نزدیک تر کرده است. گزینه های پیش روی حسن روحانی در حال حاضر ترسناک است.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
