سازمان لیگ فوتبال ایران در نامه‌ای به هیئت فوتبال استان آذربایجان شرقی ورود زنان به ورزشگاه «یادگار» تبریز را ممنوع اعلام کرد، تصمیمی که مهدی رستم‌پور، کارشناس ورزشی، آن را با حواشی ایجادشده برای کاپیتان تیم استقلال و «تشدید سرکوب» زنان مخالف حجاب اجباری مرتبط می‌داند.
سازمان لیگ فوتبال ایران در نامه خود در روز سوم اردیبهشت، حذف زنان تماشاچی را به دلایلی همچون «مشکلات رفاهی در رویه مهمان‌پذیری بانوان»، «نواقص مرتبط با زیرساخت» ورزشگاه و «عدم تامین ایمنی» زنان نسبت داده است.
این نهاد ورزشی خطاب به مدیرعامل باشگاه تراکتور تبریز، درباره عواقب ناشی از «مشکلات» و «نواقص» موجود برای مردان تماشاچی هشداری نداده و صرفا بر ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه تاکید کرده است.
مهدی رستم‌پور، کارشناس ورزشی، در گفتگو با صدای آمریکا، محرومیت اخیر برای حضور زنان در استادیوم را به جریمه کمیته انضباطی علیه حسین حسینی، دروازه‌بان استقلال، و همینطور «شدت‌گرفتن سرکوب زنان در معابر عمومی» مرتبط می‌داند.
پس از آن‌که یک هوادار زن فوتبال در لحظات پایانی مسابقه دو تیم آلومینیوم اراک و استقلال توانست خود را به حسین حسینی رسانده و او را در آغوش بگیرد، کمیته انضباطی این فوتبالیست را به ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و یک جلسه محرومیت از مسابقه محکوم کرد.
به عقیده مهدی رستم‌پور، تصمیم سازمان لیگ فوتبال ایران برای حذف زنان از ورزشگاه «یادگاری» تبریز متاثر از «تصمیماتی است که در سطح کلان برای زنان اتخاذ می‌شود.»
در پی حواشی مربوط به کاپیتان تیم فوتبال استقلال، خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، پیش‌بینی کرد که «محرومیت جدیدی در مورد حضور زنان در استادیوم‌ها» اعمال خواهد شد.
این خبرگزاری حکومتی، به بهانه اتفاق اخیر برای حسین حسینی، محیط استادیوم‌های ورزشی را «فضای غیرفرهنگی» توصیف کرده ومدعی شده بود که «بسیاری از خانم‌های علاقمند حاضر به حضور در استادیوم‌ها نمی‌شوند و محیط ورزشگاه رفته رفته به جولانگاه افرادی با شرایط خاص محدود می‌شود.»
خبرگزاری فارس، کاپیتان تیم استقلال و همراهانش را هم به «حمله به پلیس» به «طرفداری» از هوادار زن متهم کرده بود.
به گفته مهدی رستم‌پور، کارشناس ورزشی، حکومتی که از «تردد عادی» زنان در خیابان‌ها «وحشت دارد» طبیعتا «حضور زنان در ورزشگاه را هم برنمی‌تابد.»
سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی در اسفند ۱۴۰۲، تلاش مقامات جمهوری اسلامی ایران برای «از بین بردن مقاومت‌ها» در برابر حجاب اجباری را در راستای «ایجاد وحشت در زنان و دختران» و «مختل کردن» زندگی روزمره آنها ارزیابی کرد.
