کارشناسان محیط زیست میگویند استانهای میانی ایران از جمله اصفهان، مرکزی، تهران و یزد دچار «بحران آبی شدید» هستند و به سوی شرایطی میروند که در آن زیستپذیری ممکن نیست.
محمد درویش، کارشناس محیط زیست، در این زمینه با اشاره به افزایش ناترازی آبخوانهای ایران و گسترش خشکی سطح خاک و نابودی پوششهای گیاهی گفت:«در مرکز ایران از جمله اصفهان، یزد، مرکزی، سمنان، تهران، البرز و قزوین، با مجموعهای از صنایع آببر، انرژیبر رو به رو هستیم که تجمع بزرگی از آلایندگی را به ارمغان میآورند و چشمانداز ایران مرکزی را پرغبارتر میکنند.»
او در گفتگو با سایت «انتخاب» با انتقاد از سیاستهای توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی و تجمع صنایع آببر در مناطق خشک و کم آب ایران افزود: «نباید تمام راهها برای تولید پول، به سمت تاراج آب ختم شود. هنر حکومت این است که کسب و کارهایی تعریف کند که حیاتشان در آلودگی هوا و آب نباشد.»
در همین زمینه منصور سهرابی ۲۹ تیرماه در گفتگو با صدای آمریکا خاطرنشان کرد جمهوری اسلامی هرگز دغدغه محیط زیست ایران را نداشته است.
این متخصص محیط زیست و بومشناس با بیان اینکه «برنامههای توسعهای جمهوری اسلامی همواره آبمحور و نامتوازن بوده و هیچگاه مدیریت منابع آب در ایران منطبق با شرایط اکولوژیکی کشور نبوده است» افزود:«همین سیاستها تبعات و بحرانهای زیادی را در ایران ایجاد کرده که قطعا درآینده منجر به تهدیدهای امنیتی خواهد شد.»
پایگاه دادههای باز ایران اسفند ۱۴۰۲ در گزارشی از وضعیت آبهای زیرزمینی ایران اعلام کرد استانهای فارس، اصفهان، و کرمان در صدر استانهائی با بیشترین تعداد چاههای عمیق قرار دارند، به گونهای که یک سوم کل چاههای عمیق ایران در این سه استان واقع شدهاند.
برخی کارشناسان میگویند وضعیت سفرههای آبهای زیرزمینی ایران به حدی از بحران رسیده که دیگر غیرقابل جبران است.