روزنامه واشنگتن پست در مقاله ای به قلم جنیفر روبین می نویسد: روز پنجشنبه ما شاهد تقویت گروه خواهان تحریم در کنگره بودیم. این گروه از رییس جمهوری باراک اوباما می خواهد که دیگر به ایران بیش از این امتیاز ندهد و در صورتی که توافقی حاصل شد، کنگره بتواند برای پذیرش یا عدم آن رای بدهد. این گروه با انتشار نامه ای سر گشاده اعلام کردند که اگر توافق به دست آمده در برگیرنده مفاد اصول خواسته شده آنها نباشد، تحریمهای بیشتری وضع خواهند کرد.
آنها در این نامه از آقای اوباما خواستند که در طول توافق نهایی ایران برنامه اتمی نداشته باشد و ایران تن به بازرسی همه جانبه بدهد و تمامی محدودیتهای سازمان ملل بر برنامه اتمی خود را رعایت کند. این گروه در این نامه نوشتند که از آنجاییکه تهران حامی تروریسم است، نمیتوان به صادق بودن ایران در این مذاکرات امیدوار بود.
علاوه بر جمهوریخواهانی که این نامه را نوشته، سه سناتور دموکرات نیز با آنها هم صدا شدند. آنها اعلام کردند که در صورتی که در توافق نهایی ایران از ساخت و دستیابی به تسلیحات اتمی منع نشود، تحریمها نباید علیه ایران را کاهش داده شود. ایران باید زیر ساخت اتمی خود را غیر فعال کرده و تحقیقات در برنامه اتمی خود را محدود کند و به بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی اجازه بازدید های سر زده و گسترده بدهد.و صرفا بعد از راستی آزمایی کامل از برنامه های اتمی ایران، تحریمها را می شود ملغی کرد.
هر چه ما به پایان مهلت تمدید شده گفتگوهای اتمی در سوم آذرماه نزدیک می شویم، اجماع بر سر اینکه کنگره بیشتر از این نباید از گردونه مذاکرات بیرون بماند، افزوده می شود. هم اکنون سخن از "توافق چارچوبی" به میان می آید یعنی که مسائلی که باید بدانها در آینده پرداخته شود به میان می آید. در این صورت مشخص می شود که مذاکرات پیشرفتی نداشته و تحریمها باید دوباره کاملا اعمال شود.
اطلاعاتی که در این باره منتشر شده، نشان می دهد که دولت اوباما بیش از حد به ایران امتیاز داده است یعنی اجازه داده تهران زیر ساخت برنامه نظامی اتمی خود که شامل، غنی سازی، ساخت موشکهای قاره پیما و آب سنگین اراک است را ادامه دهد. بنابراین اگر برنامه اتمی ایران محدود نشود، ما عملا ایران با توان نظامی اتمی را قبول کرده ایم.
طی شش سال گذشته دولت اوباما هیچ چیز به دست نیاورده است. ایران به دستیابی به بمب اتمی نزدیکتر شده در حالیکه دولت اوباما از پیش شرطهای اصلی عدم دستیابی ایران کم کم کوتاه آمده است. کنگره باید از این فرصت استفاده کند که نقش نظارتی قویتری را ایفا کند، و تحریمهای بیشتری را وضع کند.
خانم رابینز در پایان مقاله اش نوشته است، "خوشبختانه هنوز مقاماتی هستند که به مساله امنیت ملی اهمیت می دهند اما متاسفانه هیچ یک در قوه مجریه حضور ندارند."
* برگردان فارسی این مقاله تنها برای اطلاع رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن، الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.