یک تشکل صنفی فرهنگیان در بیانیه‌ای خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط معلمان زندانی شد. هم‌زمان، شماری از کاربران ایرانی در شبکه‌های اجتماعی با به کار بردن هشتگ «معلمان زندانی را آزاد کنید» درباره فعالان صنفی بازداشت‌شده نوشتند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران روز پنجشنبه ۱۹ خرداد در بیانیه‌ای ضمن تأکید بر ضرورت آزادی بدون قید و شرط همه معلمان بازداشت‌شده، اعلام کرد در صورت عدم آزادی آنان و همچنین اجرا نشدن خواسته‌های قانونی معلمان، «اعتراضات صنفی ادامه خواهد یافت.»
این شورا با اشاره به اصل ۲۷ قانون اساسی مبنی بر آزادی اجتماعات و راهپیمایی‌ها، «اتهام‌زنی و سناریوسازی امنیتی» علیه کنشگران صنفی معلمان و کارگران را «آخرین حربه» جهت مقابله با اعتراضات صنفی دانسته که حکومت آن را به «مجموعه روش‌های سرکوب» اضافه کرده است.
همچنین پنج سندیکای فرانسوی شامل کنفدراسیون عمومی کار، فدراسیون سندیکایی متحد، کنفدراسیون فرانسوی دمکراتیک کار، اتحاد ملی سندیکاهای خودگردان و اتحاد سندیکایی همبستگی اعلام کرده‌اند که روز جمعه دهم ژوئن برابر با ۲۰ خرداد در محل میدان ملل ژنو، مقابل اجلاس سازمان جهانی کار در اعتراض به «سرکوب‌های جمهوری اسلامی» و «سلسله دستگیری‌ها، احضارها و بازداشت‌ها به اتهامات واهی و ساختگی» به معلمان و سندیکالیست‌ها، تجمع برگزار خواهند کرد.
اعتراضات سراسری معلمان به صورت اعتصاب، تحصن و برگزاری راهپیمایی و تجمع، طی ماه‌های گذشته به طور هماهنگ با خواسته‌هایی از جمله اجرای کامل رتبه‌بندی معلمان، همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و همچنین آموزش رایگان و غیر ایدئولوژیک جریان داشته و برخوردهای قضایی و امنیتی مقامات جمهوری اسلامی با این اعتراضات رفته رفته شدت گرفته است.
در اردیبهشت ماه هم‌زمان با روز جهانی کارگر عده ای از معلمان در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدند و پس از آن مقامات قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی با اعلام بازداشت دو تبعه فرانسه، فعالان صنفی را به ارتباط با آنها برای گسترش اعتراضات مردمی متهم کردند.
رسول بداقی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، مسعود نیکخواه، اسماعیل عبدی، مژگان باقری، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، و محمد فلاحی، از جمله معلمان زندانی هستند.
روز چهارشنبه برخی کاربران ایرانی در رسانه‌های اجتماعی با حمایت از معلمان بازداشت‌شده، یک طوفان توییتری برپا کردند.
کاربران معلمان زندانی را سزاوار تکریم دانستند.
آرش صادقی، مدافع حقوق بشر، سال ۱۴۰۰ را سال «درخشش جنبش‌های مطالبه‌محور» خواند و در رشته توییتی نوشت: «در طول این یک سال جنبش معلمان خیابان را به عرصه مطالبه‌گری در کشور تبدیل کرده است. از این منظر به الگوی مطالبه‌گری جنبش‌های اجتماعی در ایران تبدیل شده است.»
به گفته آقای صادقی، «تعدد کادرهای سازماندهی شده در کنار توده‌ای بودن اعتراضات معلمان، مهم‌ترین دلایل تداوم این جنبش و تضمین ادامه‌کار آن و تکثیر تشکل‌های مستقل بود.»
همچنین سعید دهقان، حقوقدان، در توییتی مقامات جمهوری اسلامی را به کنایه «برادران گروگان‌گیر» خواند و نوشت: «حالا که دو فرانسوی یک ماه به بهانه "ارتباط‌گیری" با معلمان يا "سازماندهی آشوب" در اختیار شما هستند، ولی همچنان اعتراضات معلمان در کنار مردم ادامه دارد؛ یا باید "ارتباط‌گیری" را جرم‌انگاری کنید، یا دست از سناریوهای تخیلی بردارید! فعلا
معلمان زندانی را آزاد کنید!»
با تشدید فشارها به فعالان کارگری و معلمان در ایران، در روزهای گذشته سه هزار فعال صنفی با امضای طوماری خطاب به هیئت‌های نمایندگی شرکت‌کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار خواستار رفع فوری و بی قید و شرط تمامی اتهامات منتسب به فعالان صنفی محبوس در ایران شدند.
همچنین کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای با انتقاد از بازداشت‌های اخیر خواستار آزادی فعالان مدنی از جمله معلمان و کارگران زندانی شد و پرونده‌سازی علیه این فعالان را نشانه هراس حکومت ارزیابی کرد.
