گزارشی از ایلای لیک در وبسایت خبرگزاری بلومبرگ
شیرین عبادی، وکیل حقوق بشری برنده جایزه نوبل صلح، صبرش به انتها رسیده است. او سال ها وکیل مخالفان در دادگاه های فاسد جمهوری اسلامی ایران بود. عبادی در خارج از ایران از حقوق زنان، اقلیت ها و دانشجویان صحبت کرده است. اما هرگز تا این لحظه خواستار پایان یافتن رژیمی که برای اصلاح آن مبارزه کرده، نشده بود.
عبادی روز پنج شنبه در مصاحبه ای با بلومبرگ گفت: «اصلاحات در ایران بی فایده است. مردم ایران از حکومت فعلی شان بسیار ناراضی اند. آن ها به آن نقطه رسیده و تشخیص داده اند که این نظام اصلاح پذیر نیست.»
از نگاه عبادی پایان استبداد در ایران از طریق یک همه پرسی تحت نظارت سازمان ملل متحد اتفاق می افتد که تغییراتی مبنایی را در قانون اساسی پیشنهاد می کند: حذف نهاد غیر منتخب رهبری. به گفته عبادی مردم ایران «خواهان تغییر رژیم از طریق تغییر قانون اساسی ما به یک قانون اساسی سکولار مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر هستند.»
این حقوقدان ایرانی در این مصاحبه گفت هرگز باور نداشت حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، یک اصلاح طلب است. عبادی می گوید تجربه آزار دهنده انقلاب ۱۳۵۷ باعث شده بود که او در دعوت به تغییر رژیم مردد باشد.
عبادی تصریح کرد خواهان اشغال نظامی ایران یا هر گونه مداخله آمریکا در جنبش اعتراضی ایران نیست: «تغییر رژیم در ایران باید در داخل ایران و توسط مردم ایران انجام بگیرد. اما شما می توانید به مردم ایران برای رسیدن به هدف شان کمک کنید.»
عبادی ضمن تاکید بر این که تحریم ها نباید به مردم ایران لطمه بزند، توصیه می کند دولت های آمریکا و اروپا صدا و سیمای جمهوری اسلامی را هدف تحریم قرار بدهند.
تلویزیون ایران بارها اعترافات اجباری زندانیان سیاسی را به نمایش گذاشته است. همسر شیرین عبادی سوژه یکی از این اعترافات زیر تهدید و فشار بوده است.
به باور شیرین عبادی مهم است که ایالات متحده کانال ارتباطی با اپوزیسیون مشروع و مستقل ایران ایجاد کند. او هشدار داد رژیم همه جور گروه ها و سازمان های جعلی را در خارج شکل داده است که مستقل به نظر می رسند، اما خواست حکومت را به پیش می برند.
عبادی به عنوان نمونه به «شورای ملی ایرانی آمریکایی» موسوم به «نایاک» اشاره می کند. نایاک در دفاع از توافق هسته ای دولت باراک اوباما با ایران نقشی مهم ایفا کرد. شیرین عبادی می گوید از این که در جلسه سخنرانی نایاک در سال ۲۰۱۱ شرکت کرده بود، پشیمان است: «من متوجه شدم آن چه آن ها می گویند به آن چه دولت می گوید نزدیک تر از آن چیزی است که مردم می گویند.»
