اعتراضات در ایران با محوریت زنان و حالا پیوستن دانشجویان و دانش‌آموزان، در صدر خبرهای بسیاری از رسانه‌های جهان قرار گرفته است.
وال استریت ژورنال روز دوشنبه در گزارشی نوشت: «پس از درگیری نیروهای امنیتی ایران با دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، یکی از دانشگاه‌های برجسته ایران، علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی روز دوشنبه از نیروی انتظامی به‌دلیل سرکوب اعتراضات سراسری، حمایت کرد.»
به‌نوشته این روزنامه، علی خامنه‌ای، آمریکا و اسرائیل را به برانگیختن ناآرامی‌ها در ایران، متهم کرد. رهبر جمهوری اسلامی که در مراسم فارغ‌التحصیلی سربازان ارتش سخن می‌گفت، مرگ مهسا امینی را «ناراحت کننده» خواند، اما در ادامه به تمجید از نیروهای امنیتی و انتقاد از معترضان پرداخت.
خامنه‌ای با اشاره به اسرائیل «به صراحت» گفته است که:« این شورش‌ها توسط آمریکا و رژیم جعلی صهیونیستی طراحی شده است.»
او خواستار مجازات جوانان ایرانی شد که به‌صورت گسترده در سراسر کشور به خیابان‌ها آمده‌اند، اما گفت که باید با برخی از معترضان، با ملایمت برخورد شود.
رهبر جمهوری اسلامی می‌گوید: بعضی از جوانان هستند که به‌دلیل هیجان تماشای آنلاین برخی برنامه‌ها به خیابان می آیند. او چنین افرادی را مستحق می‌داند که «از خطای‌شان آگاه شوند» و برای اصلاح مجازاتی ملایم بر آنها اعمال شود.
روزنامه گاردین چاپ بریتانیا نیز با ادامه پوشش اعتراضات در ایران، از این عنوان برای یک مقاله استفاده کرده است «چیزی در من جرقه زد: زنان ایرانی از هنر برای اعتراض استفاده می‌کنند.»
به‌نوشته گاردین هنرمندان ایرانی در سراسر جهان به سرعت اقدام به پاسخ‌گویی و حمایت از این جنبش اعتراضی کرده‌اند.
بسیاری از آنها به‌دنبال نمادهای موجود اعتراض و آزادی، برای ابراز همبستگی خود با معترضان هستند.
گاردین می‌نویسد که برخی از تم‌های رایج این آثار عبارتند از رنگ‌های قرمز، سبز و سفید که رنگ پرچم ایران است.
در برخی دیگر نیز ایران شبیه به یک زن تصویر شده است. گل لاله نیز نماد خون شهدا است.
در برخی دیگر، شعارها به سبک‌های خوش‌نویسی سنتی، نوشته شده‌اند.
این روزنامه همچنین خبر داده که شماری هنرمند، از شعار اصلی جنبش «زن، زندگی، آزادی» که ترجمه‌ای از یک شعار اعتراضی در زبان کردی «ژن، ژیان، ئازادی» است، استفاده کرده‌اند.
در آمریکا، روزنامه سراسری «یواس‌‌ای تودی» سخنان حکمرانان جمهوری اسلامی را منعکس کرده که هشدار می‌دهند اعتراض‌ها ممکن است کشور را به بی‌ثباتی بکشاند.
بالتیمور سان، روزنامه پرتیراژ ایالت مریلند، مقاله نویسنده محافظه‌کار نیویورک تایمز را نقل کرده که می‌نویسد اشتباه دیکتاتورها در ایران و روسیه، به انقلاب‌هایی خشمگین به رهبری زنان منجر شده است که هر دو حکومت را تهدید می‌کند.
تورنتو استار، یکی از پرتیراژترین رسانه‌های کانادا، در مقاله‌ای به تشریح تفاوت‌های اعتراض‌های سراسری دوهفته اخیر در ایران با تظاهرات سال‌های گذشته پرداخته و می‌نویسد حضور زنان از یک دگرگونی اجتماعی اساسی در ایران خبر می‌دهد.
در انگلستان، روزنامه تایمز لندن می‌نویسد معترضان در دانشگاه‌ها با سرپیچی از پلیس به تظاهرات ادامه دادند و رهبر جمهوری اسلامی آمریکا و اسرائیل را مقصر قلمداد کرد.
روزنامه ایندیپندنت لندن می‌نویسد از آغاز اعتراض‌ها به کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد دست کم ۱۱۳ نفر کشته شدند. بنا بر این گزارش، کشته شدن دست کم چهل تن از آنها روز جمعه در سرکوب وحشیانه در بلوچستان روی داده است.
دیلی میل لندن سخنان رهبر جمهوری اسلامی را که در آن اعتراض‌های خشونت‌آمیز دو هفته اخیر را به آمریکا و اسرائیل نسبت داده، پوشش داده است.
دیلی میل در مقاله‌ای پیش‌بینی می‌کند که اعتراض‌های حاضر پایان کار جمهوری اسلامی را رقم خواهد زد.
در فرانسه، روزنامه فیگارو روزنامه دست‌راستی پاریس در شماره امروز دوشنبه در چندین مطلب، اعتراض سراسری علیه جمهوری اسلامی را پوشش داده است.
فیگارو در گزارشی به نقل از کارشناس مهناز شیرعلی می‌نویسد مردان فهمیده‌اند که خواسته زنان خواسته آنها هم هست و به نقل از استاد جامعه‌شناسی دانشگاه پاریس آزاده کیان می‌نویسد اولین بار است که مردان به جنبشی می‌پیوندند که توسط زنان آغاز شده است.
فیگارو گزارش دیگری را به راهپیمایی هزاران نفر روز یکشنبه در پاریس در اعتراض به سرکوب تظاهرات در ایران اختصاص داده است.
لوموند روزنامه جناح چپ فرانسه، بیانیه جمعی از روشنفکران و فعالان سراسر جهان را منتشر کرده، از جمله آنجلا دیویس، جودیت باتلر و ژاک رانسیر که «جهان» را در حمایت از زنان در ایران به سکوت نسبی متهم می‌کنند.
فیلیپ برنارد، نویسنده لوموند، می‌نویسد:« حزب سوسیالیست و دیگر گروه‌های جناح چپ بیانیه‌هایی در حمایت از زنان ایران منتشر کردند، اما از اعتراض ضد حجاب زنان ایران استقبال چندانی نشد؛ زیرا چپ فرانسه، درگیر اختلافات داخلی است و برای پرداختن به یک رویداد بین‌المللی، انرژی چندانی ندارد.»
