آمارهای بین‌المللی حاکی است ایران در ۴۴ سال گذشته به یکی از کشورهای «پر زندانی» در جهان تبدیل شده به طوری که در حال حاضر، سه برابر ظرفیت زندانهای جمهوری اسلامی، زندانی وجود دارد.
براساس آمارهای رسمی در حال حاضر ۲۵۰ هزار ایرانی عمر خود را در زندانهای شهرهای مختلف سپری می‌کنند. این در حالی است که زندانهای موجود تنها برای ۸۰ هزار نفر ظرفیت دارند. از همین روی تقسیم ملزومات حیات و رعایت بهداشت در کنار عدل و انصاف و عدالت به عناصری نایاب در زندانهای جمهوری اسلامی تبدیل شده‌اند.
پوران ناظمی فعال سیاسی و زندانی پیشین در تشریح وضعیت زندانهای جمهوری اسلامی به ویژه برنامه « زندان، دانشگاه یا قتلگاه» صدای آمریکا گفت: «زندان اوین که به ویترین جمهوری اسلامی تبدیل شده به علت مقاومت شدید زندانیان به خصوص زندانیان زن به شرایطی به مراتب بهتر از دیگر زندانهای کشور رسیده با این وجود در این زندان و سایر بازداشتگاههای ایران کمترین اثری از بهداشت، امکانات اولیه زندگی، خوراک و بهداشت مناسب وجود ندارد.»
او وضعیت زندانهایی همچون «قرچک» یا زندان کرمان را «افتضاح» توصیف کرد و با تشریح شرایط خود در این زندانها افزود: «مجبور بودیم در اتاقی به ابعاد ۲ متر در ۳ متر و در کنار ۶ زندانی دیگر با جرائمی همچون قتل و مواد مخدر روزگار بگذرانیم و همگی در کنار توالتی در معرض دید بخوابیم و از آبی غیربهداشتی بنوشیم.»
محمدحسین سپهری فعال سیاسی و از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ نفر برای کناره‌گیری علی خامنه‌ای از قدرت نیز که یکماه قبل بعد از تحمل ۴ سال حبس از زندان مشهد آزاد شده است به ویژه برنامه « زندان دانشگاه یا قتلگاه» صدای آمریکا گفت: «شکنجه، خشونت کلامی و خشونت فیزیکی در قبال بسیاری از زندانیان لحاظ می‌شود اما سخت‌ترین شکنجه که من مجبور به تحمل آن به مدت ۱۰۰ روز بودم، سلول انفرادی و دوری کامل از آفتاب و هم‌صحبت است.»
به گفته او :«قطع ارتباط با خارج، لغو ملاقات و قطع تماسهای تلفنی از دیگر شیوه‌های آزار زندانیان به خصوص زندانیان سیاسی است که پیشتر با اعتصاب غذا قابل حل بود اما مسئولین زندانها به تازگی در قبال اعتصاب زندانیان هم بی‌تفاوت شده و به آن توجهی نمی‌کنند.»
سعید دهقان وکیل حقوق بشر و عضو اتحادیه بین‌المللی وکلا نیز در گفتگو با این برنامه ضمن تایید وجود تبعیض در زندانها و تقسیم متهمان به خودی و غیرخودی در ایران گفت:«نظام قضایی در جمهوری اسلامی دچار فروپاشی حقوقی شده و به همین علت تبعیض هم مثل فساد در این نظام سیستماتیک دنبال می‌شود.»
او با نام بردن از مجرمان منتسب به حکومت همچون بابک زنجانی، شهرام جزایری، حسن فریدون، قاضی مرتضوی، یا اکبر طبری تصریح کرد: «در حالی که زندانیان عادی به ویژه متهمان سیاسی از کمترین امکانات و بخشش‌ها برخوردار نیستند، زندانیان وابسته به نظام در آسایش کامل و برخوردار از همه امکانات و حقوق و مزایا دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند و خیلی زود هم مورد عفو قرار می‌گیرند و در همین زمینه اکثر زندانهای جمهوری اسلامی الگوی واحدی در تبعیض سیستماتیک دارند.»
سعید دهقان همچنین گفت:« نظارتهای بین‌المللی فاقد کارآیی لازم است چرا که جمهوری اسلامی حقیقت را از چشم بازرسان نهادهای جهانی مخفی می‌کند و به راحتی به آنها دروغ می‌گوید.»
