اينترنشنال بيزنس تايمز زير عنوان «چرا احمدی نژاد در کنفرانس سران اوپک شرکت نمی کند؟» می نويسد درباره اين کنار کشيدن دراماتيک احمدی نژاد، که معمولا دوست دارد با حضور در جلسات جهانی و از طريق مطرح ساختن موضوع هایی جنجالی و لفاظی، اذهان را به خود جلب کند، فرضيه های متعددی عنوان شده است.
در ميان تمامی توضيحات و تجزيه و تحليل هایی که در وسایل ارتباط جمعی عرضه می شود دو مورد قابل توجه است:
نخست اينکه احمدی نژاد از ماه گذشته که اختلافاتش با آيت الله خامنه ای علنی شده است، نفوذ خود را در نظام حاکم بر ايران به گونه ای روز افزون از دست می دهد.
ساموئل سيزوک تحليلگر ارشد امور نفتی خاورميانه در مرکز مطالعاتی و مشورتی آی اچ اس در مقاله خود می نويسد خبر حاکی از امکان شرکت وی در جلسه اوپک همراه با وزيران ديگر کشورها، نگرانی شديدی را به وجود آورده بود که او می خواهد از اين جلسه به عنوان يک سکوی سياسی برای تقويت موضع جهانی خود و سياسی جلوه دادن تلاش های اوپک برای بازگرداندن ثبات به بازارهای نفتی در اين موقعيت بسيار حساس و حياتی استفاده کند. در همين حال اعلام اين خبر که وی راهی جلسه نخواهد شد بيشتر چنين تلقی شده است که ریيس جمهوری ايران در مقابل انتقادهای شديد از وی مبنی بر اينکه می خواهد وزارت استراتژيک نفت را تحت کنترل شخصی خود درآورد و از طريق ادغام اين وزارتخانه با وزارت نيرو، در دراز مدت مشاغال مهم و حساس را به متحدان خود بسپارد، کوتاه آمده است.
تئوری دوم اين است که حضور احمدی نژاد در جلسه اوپک می توانست مناسبات متشنج ميان ايران و عربستان سعودی را بر سر استقرار سربازان سعودی در بحرين، که صحنه سرکوب يک شورش شيعه ضد دولتی با حمايت عربستان سنی است، متشنج تر کند. به گزارش نيويورک تايمز، کليف کوپچان، کارشناس امور ايران در گروه مطالعاتی اروسيا معتقد است «نبودن احمدی نژاد در جلسه به عربستان سعودی اين امکان را می دهد تا اوضاع را آنگونه که مناسب می بيند، فارغ از انحراف ها دنبال و حل و فصل کند که اين رهبر توجه طلب ممکن بود عامل بروز آن انحراف ها شود.»
