نشریه آمریکایی فوربز گزارشی از بحران های اقتصادی ایران و ونزوئلا، دو کشور نفت خیز اوپک، منتشر کرده است.
این نشریه آمریکایی می گوید فساد گسترده دولتی و غارت منابع توسط حکمرانان، هر دو کشور را در صحنه داخلی و بین المللی منزوی و گرفتار کرده است.
به نوشته فوربز، پرمخاطره، بهترین واژه برای توصیف اوضاع کنونی در ایران است. این نشریه می نویسد رویدادها از آنجا آغاز شد که دولت ترامپ از توافق هسته ای برجام خارج شد.
فوربز می نویسد: ثمرات تجارت بازتر که قرار بود برای ایران به ارمغان آورده شود به دو دلیل محقق نشد؛ اول، سیاستمداران دولتی پول حاصل از توافق را به جای تقسیم بین مردم، به جیب زدند، هیچ افزایشی در هزینه های داخلی - که می‌توانست به شهروندان برای برطرف ساختن مشکلات اساسی مانند کمبود آب و آلودگی هوا کمک کند - صورت نگرفت و به جای آن، این پول صرف تامین منابع مالی بیشتر برای سپاه پاسداران و بنیادهای مذهبی تندروها و موجب خشم مردم شد. دوم، پس از خروج آمریکا از توافق هسته ای برجام، تحریم‌ها احیا شد. این اقدام توانایی ایران برای تجارت نفت و محصولات دیگر را در ازای دلار یا یورو محدود کرد. با این محدودیت واردات مواد غذایی و دیگر کالاهای اساسی کاهش یافت و به موجی از اعتراض‌های خشمگینانه در خیابان‌ها دامن زد.
شباهت‌های ترسناکی بین بحران جاری در ایران و ونزوئلا و کشورهای دیگر که دچار بحران اقتصادی هستند، وجود دارد:
ارزش پول داخلی در بازار سیاه ضعیف تر از نرخ رسمی است؛ فساد و غارت از سوی دولت گسترده است؛ قوه قضایی غیرمستقل هر آن‌چه که دلالان قدرت بخواهند، انجام می دهد؛ بیکاری در میان جوانان در حال افزایش است؛ تورم به سرعت بالا می رود؛ ذخیره ارزی در حال کاهش است و دسترسی به دلار محدود است؛ کشور در صحنه بین المللی منزوی است و مردم به سختی از عهده زندگی بر می آیند.
اما مشکل فراتر از ضعف پول داخلی و یا افزایش نرخ تورم است. ایران در چهل سال گذشته، دوره‌های سخت اقتصادی را پشت سر گذاشته است. تفاوت آن اکنون این است که گرچه دولت ایران سعی می کند آمریکا را برای مشکلات اقتصادی سرزنش کند، شهروندان بیشتر تقصیر را بر گردن دولت ایران می گذارند. تحریم‌های آمریکایی تاثیر منفی بر اقتصاد ایران می گذارد، اما فساد مقامات دولتی علت اعتراض‌ها بوده است.
