جمهوری اسلامی ایران سحرگاه یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ماه، پنج زندانی متهم به عضویت در «گروهک های ضد انقلاب» را در زندان اوین تهران اعدام کرد.
به گزارش ايلنا به نقل از روابط عمومی دادسرای عمومی وانقلاب تهران، محكومان «فرزاد كمانگر»، «علی حيدريان»، «فرهاد وكيلی»، «شيرين علم هولی» و «مهدی اسلاميان» نام داشتند.
چهار تن از آنان، مرتبط با گروه پژاک معرفی شده‌اند و یک نفر به مشارکت در انفجار حسینیه رهپویان وصال در شیراز در سال ۸۷ متهم است.
در اطلاعیه دادستانی تهران از این افراد به عنوان «عوامل گروه‌های ضد انقلاب» نام برده شده و گفته شده است که آنان به دست داشتن در «عملیات تروریستی» از جمله «بمبگذاری در مراکز دولتی و مردمی» در شهرهای مختلف ایران متهم شده بودند و حکم صادره برای آنها «پس از طی مراحل قضایی در دادگاه‌های بدوی، تجدیدنظر و نیز دیوان عالی کشور» به مرحله اجرا درآمده است.
فرزاد کمانگر، معلم کرد زندانی، که پیشتر چندین بار در معرض اعدام قرار گرفته بود، بارها اتهامات وارده به خود را تکذیب کرده بود.
به گفته اطلاعیه دادستانی تهران، در «بررسی‌های وزارت اطلاعات»، «یکی از برادران فرزاد کمانگر به نام شیرزاد، در سلیمانیه عراق فعالیت حزبی می کند و به علت همکاری با گروه پ کا کا، سابقه محکومیت دارد.»
فرزاد کمانگر در حالی اعدام شد که شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران در آستانه روز معلم، خواستار آزادی سریع و بی قید و شرط او و دیگر معلمان زندانی شده بود.
بر اساس اطلاعیه دادستانی، آقای کمانگر به دنبال کشف مواد منفجره در یک اتومبیل در تهران در مرداد ۸۵، و بازداشت یکی از سرنشینان اتومبیل، دستگیر شد.
در همین اطلاعیه علی حیدریان و فرهاد وکیلی به عنوان دو هم پرونده ای فرزاد کمانگر معرفی شده اند و همچنین گفته شده است که فرهاد وکیلی در شهریور ۸۶ در سنندج بازداشت شده و از منزل او «ماهواره و یک برگه با محتویات رمزی» کشف شد.
دادستانی تهران برای علی حیدریان نیز اتهام‌هایی چون «ارتباط با گروهک پژاک، اعزام برای یک دوره آموزش نظامی، تهیه خانه تیمی برای فرهاد وکیلی در تهران و ارتباط با فرزاد کمانگر طی اقامت در محلی که آنها نیز ساکن بوده‌اند» را در نظر گرفته و می گوید علی حیدریان این اتهامات را پذیرفته است.
چهارمین زندانی سیاسی که بامداد یکشنبه اعدام شد، شیرین علم هولی متولد خرداد ۱۳۶۰ در روستایی در حوالی ماکو است که اردیبهشت سال ۸۷ توسط نیروهای سپاه پاسداران در تهران بازداشت شده بود.
دادستانی تهران، اتهام خانم علم هولی را «بمبگذاری در پارکینگ قرارگاه سپاه در غرب تهران و انفجار آن در ششم خرداد ۸۷» عنوان کرده است.
شیرین علم هولی پیشتر با انتشار دو نامه، ضمن رد اتهامات گفته بود که طی ۲۵ روز نخست دوره بازداشتش در مکانی نامعلوم، شدیدترین شکنجه‌های جسمی و روانی را تحمل کرده است.
او که شش ماه از دوران بازداشت خود را در بند ۲۰۹ زندان اوین گذراند، در ۲۸ آذر سال ۸۸ از سوی دادگاه انقلاب به اتهام خروج غیرقانونی از مرز به تحمل دو سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه از طریق ارتباط با گروه پژاک، به اعدام محکوم شد.
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، پیشتر درباره وضعیت سلامتی شیرین علم هولی و برخی دیگر از زنان محبوس در بند زنان زندان اوین ابراز نگرانی کرده بود و گفته بود که خانم علم هولی از روز دوشنبه گذشته بار دیگر از بند زنان اوین به بند ۲۰۹ منتقل شده و برای انجام مصاحبه تلویزیونی تحت فشار قرارگرفته است.
بر اساس این گزارش، مأموران وزارت اطلاعات به شیرین علم هولی گفته بودند در صورت همکاری با وزارت اطلاعات، در مجازات وی تخفیف داده خواهد شد.
«دست داشتن در انفجار حسینیه رهپویان وصال» در شیراز در فروردین ۱۳۸۷، اتهام مهدی اسلامیان، پنجمین اعدامی بامداد یکشنبه اعلام شده است.
او برادر محسن اسلامیان جوان ۱۹ ساله ای است که پیشتر به همین اتهام بازداشت، محاکمه و به همراه دو تن دیگر در ۲۱ اردیبهشت ماه ۸۸ اعدام شده بود.
دادستانی تهران نوع همکاری مهدی اسلامیان با محسن را «تلاش برای فراری دادن» و «خارج کردن برادرش» عنوان کرده است. مهدی اسلامیان بر همین اساس در دادگاه انقلاب به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شده بود.
مهدی اسلامیان در دوم اردیبهشت ۸۸ در نامه ای که از زندان خطاب به دبیر کل سازمان ملل متحد نوشت با رد اتهامات وارده به خود گفت «مدت دو سال است بی گناه تحمل حبس می نمایم و مدت یک سال است در سلول های مخوف و انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین زیر شدیدترین شکنجه ها قرار داشتم و تمامی این سختی ها را به جرم برادر بودن متحمل شدم.»
او همچنین دیگر اتهامات وارده از سوی دادگاه انقلاب و معاونت امنیتی دادستان تهران از جمله «محاربه، افساد فی الارض، عضویت در انجمن پادشاهی، تلاش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران، و کمک مالی مؤثر به گروه‌های ضد انقلاب» را رد کرده بود.
سازمان عفو بین الملل پیشتر در گزارش سالانه خود درباره اجرای مجازات اعدام در کشورهای مختلف جهان در سال ۲۰۰۹، اعلام کرد که ایران در این سال دست کم ۳۸۸ نفر را اعدام کرده است.
این سازمان مدافع حقوق بشر همچنین اعلام کرد که یک سوم این اعدام ها مربوط به شرکت کنندگان در ناآرامی های پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۱۳۸۸ است و قربانیان این احکام در دادگاه هایی ناعادلانه و مخدوش به اعدام محکوم شده اند.