کمدین و مجری سرشناس برنامه «دیلی شو» که فیلم «گلاب» را درباره وقایع سال ۸۸ ایران ساخته است، می‌گوید که به نظر او بیش از اینکه دشمنی بین ایران و آمریکا وجود داشته باشد، بی اطلاعی و نوعی جهل بین دو طرف وجود دارد.
جان استوارت که با سامان اربابی در برنامه آنتن صدای آمریکا گفت و گو کرده است، می‌گوید: «این دیالوگ بین دو کشور که یکی بگوید تو محور شرارتی و دیگری بگوید پس تو هم شیطان بزرگی، دیالوگ سطح پایینی است. من سعی کردم کاری بسازم که در مقایسه با این دیالوگ سطح پایین، کامل‌تر و ظریف‌تر باشد.»
این طنزپرداز آمریکایی، فیلم گلاب را سال ۲۰۱۳ بر اساس رمان مستند «سپس آنها به سراغ من آمدند» نوشته مازیار بهاری ساخته است. این کتاب در واقع خاطرات مازیار بهاری از بازداشت و شکنجه خود در سال ۸۸ در ایران است. مازیار بهاری، روزنامه نگار و مستند‌ساز ایرانی – کانادایی در جریان اعتراضات سال ۸۸ بازداشت شد. این مستند‌ساز پس از اینکه تلویزیون رسمی ایران اعترافاتی از او را پخش کرد، به قید وثیقه از زندان آزاد و از ایران خارج شد اما در نامه‌ای سرگشاده اعلام کرد که در ۱۱۸ روزی که در زندان بازداشت بوده است تحت شکنجه و فشار مجبور به اعتراف به براندازی شده است.
جان استوارت فیلمنامه «گلاب» (Rosewater) را بر اساس کتاب مازیار بهاری و با همکاری جی جی آبرامز، فیلمساز سرشناس آمریکایی نوشت. این فیلم که گائل گارسیا برنال و شهره آغداشلو را در میان بازیگران خود دارد، این روزها روی پرده سینماها رفته و به همین بهانه سامان اربابی در برنامه «آنتن» صدای آمریکا با استوارت گفت و گو کرده است.
استوارت در بخشی از این گفت و گو می‌گوید که چون ایرانی نیست، می‌داند که هر اثری که درباره ایران بسازد یک نسخه ساده‌انگارانه و با کم و کاست از زندگی یک ایرانی است اما امیدوار است فیلمی ساخته باشد که برای مخاطب غربی نگاهی ظریف‌تر به کشوری باشد که سالها در امریکا محور شرارت خوانده شده است.
او در بخش دیگری از این مصاحبه می‌گوید: «فکر میکنم بین ایران و آمریکا کمتر از آنچه که طرفین فکر میکنند خصومت وجود دارد. بی اطلاعی و جهل زیاد است اما دشمنی کمتر. فکر میکنم هر چه تعامل بین دو طرف بیشتر شود وجه تشابه دو طرف بیشتر خودش را نشان می‌دهد.»
این فیلساز و کمدین آمریکایی در مقابل این پرسش که «چرا دیکتاتورها از کمدین‌ها می‌ترسند و آیا کمدین‌ها از بمب و ترور خطرناک‌ترند؟» می‌گوید: «به نظرم خیلی احمقانه است. حتی در حکومت‌هایی که از کمدین‌ها احساس خطر نمی‌کنند هم مدام از کمدین‌ها می‌پرسند که خط قرمز کجاست. احمقانه این است که این سوال را از سناتورها، رئیس جمهوری یا رهبر معظم نمی‌پرسند، نمی‌پرسند که شکنجه یا فشار خط قرمز است یا نه اما از کمدین درباره خط قرمز می‌پرسند. انگار توهین(احتمالا در یک برنامه کمدی) بدتر از صدمه زدن به انسانهاست.» استوارت می‌گوید که این موضوع به خاطر ضعف حکومت‌هاست و یکی از تم‌های فیلم او هم همین است؛ اینکه ابزاری که حکومت‌ها برای سرکوب آزادی اطلاع‌رسانی استفاده میکنند، بیشتر از خود آن اطلاع‌رسانی به حکومت‌ها صدمه می‌زند.
استوارت می‌گوید: «این چیزی است که دوست دارم از فیلم درک کنند. امیدوارم همه با یک روحیه تفاهم با این فیلم روبرو شوند. این فیلم تلاشی است برای درک یک موقعیت ناخوشایند.»
برای تماشای این گفت و گو می‌توانید در وبسایت صدای آمریکا، با کلیک روی گزینه «برنامه‌ها»، برنامه «آنتن» را انتخاب کرده و آن را تماشا کنید.