رسانه‌های ایران روز چهارشنبه ۱۵ آذر، از پرتاب آنچه یک کپسول زیستی به فضا به عنوان مقدمه‌ای برای اعزام انسان نامیدند، خبر دادند.
پیشتر، مقامات سازمان فضایی جمهوری اسلامی پرخرج بودن اعزام انسان به فضا را موجب غیرعملی‌بودن این پروژه دانسته بودند.
در این ارتباط، محمدهمایون صدر، معاون وقت سازمان فضایی ایران در سال ۱۳۹۶، گفته بود اعزام انسان به فضا ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلار هزینه دارد.
اما پس از آن، به گزارش خبرگزاری دولتی ایرنا، فتح‌الله امی، رئیس پژوهشگاه هوافضا، ۱۴ بهمن ۱۳۹۹ گفت: قرار بود تا سال ۱۴۰۴، اعزام انسان زنده به فضا انجام شود اما به دلیل مشکلاتی که وجود داشت، اعزام انسان به سال ۱۴۱۰ موکول شد.
همچنین به گزارش خبرگزاری دانشجو، او در توضیح مشخصات این کپسول گفته بود که «شبیه مدلی است که کشور آمریکا در سال ۱۹۵۹ به صورت زیرمداری، یک فضانورد را به فضا اعزام کرد.»
در همان زمان مرتضی براری، رئیس سازمان فضایی، وعده داد که نمونه مهندسی کپسول زیستی تا پایان بهمن ۱۳۹۹ به بهره برداری می‌رسد و تاکید کرد که نمونه پروازی آن تا خرداد ۱۴۰۰ ساخته خواهد شد.
رسانه‌های ایران بدون اشاره به دلایل تعویق این وعده و نیز محل پرتاب این کپسول گفتند که این کپسول ۵۰۰ کیلو گرمی با نصب بر روی پرتاب‌گر «سلمان»، به ارتفاع ۱۳۰ کیلومتری از سطح زمین پرتاب شده است.
عیسی زارع‌پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات جمهوری اسلامی، گفت که در قدم بعدی، ابتدا موجود زنده و در قدم‌های بعدی، در نهایت، انسان به فضا اعزام می‌کنیم.
مقام‌های جمهوری اسلامی حدود ده سال قبل مدعی شدند که میمونی زنده را به صورت رفت و برگشت به فضا فرستاده‌اند.
آمریکا و کشورهای غربی معتقدند که حکومت ایران از فناوری به کار رفته در آزمایش‌های فضایی برای مقاصد نظامی و توسعه سامانه پرتاب موشک‌های بالیستیک دوربرد بهره می‌گیرد.
به تازگی یک مقام رسانه‌ای وزارت امور خارجه آمریکا به بخش فارسی صدای آمریکا گفت: «ما مدت‌هاست که آشکارا نگرانی خود را مبنی بر اینکه برنامه‌های پرتاب‌کننده فضایی ایران، مسیری برای توسعه سامانه‌های موشکی دوربردتر این کشور فراهم می‌کند، بیان کرده‌ایم، زیرا وسایل پرتاب فضایی از فناوری‌هایی استفاده می‌کنند که تقریباً مشابه و قابل تعویض با موشک‌های بالستیک هستند.»
جمهوری اسلامی هدف از برنامه ماهواره‌ای خود را پژوهش‌های علمی و دیگر کاربردهای غیرنظامی ذکر می‌کند.
