گاردين زير عنوان «احمدی نژاد مبارزه قدرت در ايران را شعله ور ساخته است» می نويسد اين هفته، محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری، به زورآزمائی عليه علی خامنه ای، رهبر ارشد، (ولی فقيه) با اين هشدار که خامنه ای بدون حمايت مردم قدرتی نخواهد داشت، شدتی تازه داد. احمدی نژاد به تلويزيون دولتی کانال ۲ گفت «رهبر بدون حمايت ملت دست بسته است.» به سئوال کشيدن مقام و موقعيت رهبر ارشد به گونه ای اين چنين مستقيم، با معيارهای رايج در جمهوری اسلامی جور در نمی آيد، بخصوص اگر توسط رئيس جمهوری و در ادامه نمايشی ديگر از مبارزه قدرت مطرح شده باشد.
احمدی نژاد در پارلمان (مجلس) نيز با رد درخواست تشکيل کميته ای جديد برای نظارت بر انتخابات پارلمانی در زمستان امسال، با اکثريتی محافظه کار درافتاده است. وی تاکيد کرده است که جز وزارت کشور، احدی حق مداخله در انتخابات را ندارد.
او در يک هفته، هشت وزارتخانه را به چهار وزارتخانه کاهش داد، چهار وزير را کنار گذاشت، معاونی جديد برگزيد، و خود را کفيل وزارت نفت معرفی کرد - بی آنکه ضوابط پارلمانی را مراعات، و يا با رهبر مشورت کرده باشد.
تشديد رويارویی ميان ریيس جمهوری و رهبر از يک طرف، و رويارویی ميان ریيس جمهوری و مجلس از طرف ديگر، موجب بروز شکافی جديد در کادر رهبری، و عملا موجب ايجاد سيستمی سه بعدی شده است. اين وضعيت در عين حال موجب اصطکاکی بيشتر در صفوف محافظه کاران شده است، که ايجاد سه اردوگاه عمده و تشکيل چندين گروه انشعابی، حاصل آن است.
احمدی نژاد هم در داخل و هم در صحنه بين المللی کلهّ شقیّ خود را ثابت کرده است با اينحال هنوز بسيار دشوار است بتوان پيش بينی کرد که وی چگونه می تواند از قدرت سياسی لازم برای مقابله همزمان با رهبر ارشد و پارلمان برخوردار شود، بخصوص که اکثريت محافظه کار، و تقريبا تمامی روحانيت عليه او هستند و پاسداران انقلاب نيز به نظر می رسد وی را تائيد نمی کنند.
احمدی نژاد زورآزمایی با خامنه ای را شدت داده است
