وقتی دانشمندان ایرانی یک میمون را در سال ۱۳۹۱ با کاوشگر «پیشگام» به ارتفاع صد و بیست کیلومتری فضا فرستادند، رییس جمهوری وقت ایران داوطلب پرواز با راکت ساخت ایران به فضا در سال ۲۰۱۸ شد. اما دوره محمود احمدی نژاد به پایان رسید و بلند پروازی های جمهوری اسلامی ایران برای فرستادن انسان به فضا هم فروکش کرد.
محمد همایون صدر، معاون سازمان فضایی ایران، چهارشنبه اعلام کرد: «اعزام انسان به فضا پانزده تا بیست میلیارد دلار هزینه دارد که چنین بودجه ای هیچ زمانی به چنین پروژه ای تخصیص داده نشد. همچنان که در چهار سال قبل از دولت یازدهم نیز از هشتصد میلیارد تومان پروژه مصوب فضایی تنها هشتاد میلیارد تومان تخصیص داده شد».
ریک گلدستون در نیویورک تایمز نوشت: کشورهای طرف تخاصم جمهوری اسلامی همواره نسبت به برنامه ساخت موشک های بالیستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته ای در ایران ابراز نگرانی کرده اند.
دولت روحانی در توافق هسته ای با جامعه جهانی پذیرفت در ازای لغو تحریم های بین المللی برنامه هسته ای ایران را محدود کند. روحانی در دوره دوم ریاست جمهوری اش زیر فشار شدید برای بهبود اقتصاد ایران قرار دارد. خیلی عجیب نیست که ایران در این شرایط از پیوستن به گروه کوچکی از کشورها که می توانند انسان به فضا بفرستند صرفنظر کند.
کلیف کپچن، رییس گروه اوراسیا، یک مرکز مشاوره ریسک سیاسی، می گوید: «اگر ایرانی ها می خواهند رشد خوب پایدار داشته باشند باید در بهبود تولید و ایجاد فرصت های شغلی سرمایه گذاری کنند. پروژه هایی برای بالا بردن جایگاه کشور خوب ولی آسیب پذیر هستند. این برنامه فضایی هم به نظر قربانی همین وضع شده است.»
چارلز ویک، یک تحلیلگر مستقل، می گوید دانشمندان ایرانی در ساخت راکت حمل کننده سفینه حامل انسان با «مشکلات تکنیکی زیادی» روبرو شدند: «آن ها درگیر کاری شده بودند که عظیم تر از آن چیزی بود که تصور می کردند. رویاها فوق العاده اند، اما رویاها باید به زمین واقعیت بازگردند».
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
