از سوئد درشمال اروپا تا ايتاليا در جنوب سياستمداران راست گرای افراطی عقايد خود را با ديدگاههای ضد مهاجرت، به صراحت ابراز کرده اند و بسياری از آنها نيز عليه آنچه اسلامی شدن اروپا می نامند تبليغ و صحبت کرده اند.
درماه سپتامبر وقتی حزب دموکرات راست افراطی سوئد برای نخستين بار به پارلمان اين کشور راه يافت شگفتی از مرزهای آن کشور هم فراتر رفت. سوئد کشوری است که معمولا به عنوان الگوی اجتماعی اروپا ديده می شود که کل جمعيت مهاجر غيراسکانديناويايی تبار آن کمتر از پنح درصد است.
جيمی اکسن، سخنگوی حزب دموکرات سوئد، می گويد: «ما آماده پذيرش مسئوليت هستيم و برداشت من اين است که ديگر حزبها نيز چنين آمادگی را دارند.»
به دنبال اعلام نتايج انتخابات هزاران معترض عليه نژادپرستی تجمع کردند. يکی از اين معترضان می گويد که شرايط بسيار بدی برکشورش حاکم شده چرا که وی درکشوری بزرگ شده است که همه کسانی که پيرامونش زندگی می کرده اند با مدارا و مهربانی با يکديگر رفتار کرده اند و اين نخستين باری است که او شاهد چنين تجمعی است.
اما به رغم همه پيشينه دموکراتيک احزاب راست افراطی ضد مهاجرت درسراسر اروپا رو به گسترش هستند. نمونه ديگر کسب اکثريت آرای پارلمان هلند توسط حزب آزادی است که طرح ضد اسلام خود را به مجلس ارائه داده بود.
گريت ويلدرز، سخنگوی حزب آزادی هلند، می گويد: «من هيچ گونه مخالفتی با مسلمانان ندارم اما باورم آن است که اسلام نوعی ايدئولوژی مستبد است و اين ناقض آزادی است. تلاش ما درهلند و درکل اروپا آن است که آزادی کسب کنيم واين هدف مبارزه ماست.»
کشورهای ديگر نيز کوششهايی در اين باب کرده اند که از جمله آنها فرانسه و ايتالياست. در ماه ژوئيه درفرانسه آن کشور به عنوان يکی از نخستين کشورهايی شناخته شد که برقع را ممنوع اعلام کرد . سياستمداران ميگويند استفاده از برقع ناقض ارزشهای فرانسوی است.
جوليان شوترله، مورخ آلمانی، معتقد است مهاجرت تناقض عمده قرن بيست و يکم خواهد بود. وی برآن است که اين تناقض نه ميان شرق و غرب که ميان مهاجرت وهمزيستی به ويژه با اقليت مسلمان، مطرح می شود.
به رغم فضای سياسی اروپا همچنان صدها هزار مهاجرهر سال وارد اين قاره می شوند و بسياری از آنها به اندازه ای که اميدوار بوده اند مورد استقبال قرار نگرفته اند.