گزارش گروهی از پژوهشگران دانشگاه بولدر کلورادو حاکی است که بشر به رویای استفاده از سوخت هیدوژنی، به عنوان یک منبع انرژی پاک سوز، یک گام به واقعیت نزدیکتر شده است.
پژوهشگران دانشگاه بولدر کلورادو می گویند که سیستمی اختراع کرده اند که با استفاده از انرژی خورشیدی آب را به اجزای تشکیل دهنده خود، یعنی اکسیژن و ئیدروژن تبدیل می کند.
پژوهشگران برای انجام این کار از نور آئینه های متعدد و تمرکز آنها در نقطه، در بالای یک برج مرکزی استفاده می کنند. با این عمل آنها توانسته اند که درجه حرارت را تا هزار و ۳۵۰ درجه سانتیگراد بالا ببرند. آنها سپس انرژی حاصل شده را به راکتور محتوی فلزات اکسیده شده، یعنی فلزاتی در ترکیب شیمیایی آنها دست کم از یک با چند اتم اکسیژن و عناصر دیگر وجود دارند، منتقل می کنند.
گزارش پژوهشگران می گوید که در اثر حرارت فلزات اکسیده شده اکسیژن خود را رها می کنند، و این عمل باعث خواهد شد که به جستجوی اتمهای اکسیژن بگردند. در این هنگام بخار آب به داخل راکتور فرستاده می شود. سپس، فلزات اکسیده شده ای که اکسیژن خود را در اثر حرارت راکتور از دست داده اند می توانند اکسیژن بخار آب ناشی از آب جوش راکتور را جذب کرده، و با این عمل گاز هیدروژن تولید کنند.
الن وایمر، استاد دانشگاه بولدر کلورادو، یکی از پژوهشگران پروژه در بیانیه ای گفته است که ما روشی را طراحی و ابداع کرده ایم که با روشهای دیگر متفاوت است، روشی که هیچ کس فکر نمی کرد انجام آن امکان پذیر باشد. تجزیه آب با نور خورشید بمانند جام مقدس تولید پایدار، همیشگی و ارزان هیدروژن است.
در حالی که روشهای متعددی برای تجزیه آب به اکسیژن و هیدروژن وجود دارد، دانشمندان دانشگاه بولدر می گویند که روش آنها یک تفاوت اساسی با روشهای دیگر دارد، برای این که در این روش خروج اکسیژن از فلزات اکسیده شده، و تجزیه آب هر دو در یک درجه حرارت صورت می گیرد.
چارلز موس گِریو، استادیار دانشگاه، که یکی اعضای گروه پژوهشگران این پروژه است، می گوید روشهای رایج و متداول ایجاب می کند که همزمان کلیدهای تغییر حرارت داخل راکتور و تزریق بخار آب در راکتور را همزمان کنترل کنند، در حالی که در این روش درجه حرارت ثابت است و تنها باید دریچه بخار آب به داخل راکتور را باز و بسته کرد.
با وجود اختراعات و طراحی های جدید، استفاده تجاری از سوخت هیدروژنی سالها به طول خواهد کشید.
با این روش، میزان ئیدروژن تولید شده به مقدار بخار آب و فلزات اکسیده شده بستگی دارد، که ترکیبی از آهن، آلومینیوم، یا کبالت با اکسیژن است.
پژوهشگران دانشگاه بولدر کلورادو می گویند که سیستمی اختراع کرده اند که با استفاده از انرژی خورشیدی آب را به اجزای تشکیل دهنده خود، یعنی اکسیژن و ئیدروژن تبدیل می کند.
پژوهشگران برای انجام این کار از نور آئینه های متعدد و تمرکز آنها در نقطه، در بالای یک برج مرکزی استفاده می کنند. با این عمل آنها توانسته اند که درجه حرارت را تا هزار و ۳۵۰ درجه سانتیگراد بالا ببرند. آنها سپس انرژی حاصل شده را به راکتور محتوی فلزات اکسیده شده، یعنی فلزاتی در ترکیب شیمیایی آنها دست کم از یک با چند اتم اکسیژن و عناصر دیگر وجود دارند، منتقل می کنند.
گزارش پژوهشگران می گوید که در اثر حرارت فلزات اکسیده شده اکسیژن خود را رها می کنند، و این عمل باعث خواهد شد که به جستجوی اتمهای اکسیژن بگردند. در این هنگام بخار آب به داخل راکتور فرستاده می شود. سپس، فلزات اکسیده شده ای که اکسیژن خود را در اثر حرارت راکتور از دست داده اند می توانند اکسیژن بخار آب ناشی از آب جوش راکتور را جذب کرده، و با این عمل گاز هیدروژن تولید کنند.
الن وایمر، استاد دانشگاه بولدر کلورادو، یکی از پژوهشگران پروژه در بیانیه ای گفته است که ما روشی را طراحی و ابداع کرده ایم که با روشهای دیگر متفاوت است، روشی که هیچ کس فکر نمی کرد انجام آن امکان پذیر باشد. تجزیه آب با نور خورشید بمانند جام مقدس تولید پایدار، همیشگی و ارزان هیدروژن است.
در حالی که روشهای متعددی برای تجزیه آب به اکسیژن و هیدروژن وجود دارد، دانشمندان دانشگاه بولدر می گویند که روش آنها یک تفاوت اساسی با روشهای دیگر دارد، برای این که در این روش خروج اکسیژن از فلزات اکسیده شده، و تجزیه آب هر دو در یک درجه حرارت صورت می گیرد.
چارلز موس گِریو، استادیار دانشگاه، که یکی اعضای گروه پژوهشگران این پروژه است، می گوید روشهای رایج و متداول ایجاب می کند که همزمان کلیدهای تغییر حرارت داخل راکتور و تزریق بخار آب در راکتور را همزمان کنترل کنند، در حالی که در این روش درجه حرارت ثابت است و تنها باید دریچه بخار آب به داخل راکتور را باز و بسته کرد.
با وجود اختراعات و طراحی های جدید، استفاده تجاری از سوخت هیدروژنی سالها به طول خواهد کشید.
با این روش، میزان ئیدروژن تولید شده به مقدار بخار آب و فلزات اکسیده شده بستگی دارد، که ترکیبی از آهن، آلومینیوم، یا کبالت با اکسیژن است.
