جدیدترین آمارها از نرخ رسمی «متوسط قیمت فروش هر متر خانه» در تهران حاکی از ۶ برابر شدن قیمتها در چهار سال اخیر است.
بر اساس اعلام بانک مرکزی جمهوری اسلامی در حوزه پایش «تحولات» بازار مسکن ایران، متوسط قیمت فروش هر متر خانه در تهران از «۵ میلیون و ۷۶۰ هزار تومان» در پایان سال ۱۳۹۶ به «۳۵ میلیون و ۱۲۰ هزار تومان» تا پایان اسفندماه سال گذشته رسیده است.
حمیدرضا صارمی، معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران بیست و سوم بهمنماه ۱۴۰۰ به خبرگزاری ایلنا گفته بود «۵۰ درصد» جمعیت تهران «زیر خط فقر مسکن» زندگی میکنند و افرادی که زیر این خط فقر هستند، «توانایی ساخت» را هرگز ندارند.
سال جهش
بر اساس آمارهای منتشره از سوی این نهاد سیاستگذار پولی و بانکی دولت ایران، سال ۹۷ متوسط قیمت هر متر خانه در تهران در پایان همان سال معادل «۹ میلیون و ۹۷۰ هزار تومان» و سال ۹۸ مبلغ «۱۴ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان» بوده است.
بانک مرکزی جمهوری اسلامی اعلام کرده است که در سال ۹۹ نیز متوسط قیمت هر متر خانه در تهران به «۳۰ میلیون و ۲۷۰ هزار تومان» رسید و در پایان ۱۴۰۰ هم «۳۵ میلیون و ۱۲۰ هزار تومان» شد.
وعده دولتی
ابراهیم رئیسی، رئیس دولت سیزدهم جمهوری اسلامی و چهرههای نزدیک به وی بارها هنگام تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری خردادماه ۱۴۰۰ وعده ساخت «سالی یک میلیون مسکن» و در نهایت «ساخت ۴ میلیون مسکن جدید» در پایان این دولت را دادهاند؛ طرحی که که بر پایه قانون قانون «جهش تولید مسکن» بنا نهاده شد و عنوان «نهضت ملی مسکن» را برای آن انتخاب کردند.
غلامرضا شریعتی، عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی بیست و هفتم فروردینماه در مورد وعده دولتی «ساخت سالانه یک میلیون مسکن» به وبسایت خبری «انتخاب» گفته است: «وزارت راه و شهرسازی نمره قبولی ندارد.»
کورس اجارهها
همزمان با رشد شدید قیمت خرید مسکن در تهران و شهرهای مختلف ایران طی این سالها، نرخ «اجاره بها» نیز در بازار دارای تورم خانه، شیب افزایشی بیشتری به خود در ماههای اخیر گرفته است.
باشگاه خبرنگاران بیست و هشتم فروردینماه با استناد به «بررسیهای میدانی» گزارش داده بود که «بازار اجاره» در تهران و سایر شهرهای بزرگ ایران از اواخر سال ۱۴۰۰ تاکنون، دارای روندی افزایشی بوده و «باعث نارضایتی» بسیاری از مستاجران شده و در یک ماه اخیر «حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد» افزایش قیمت داشته است.
بد مسکنها
عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی دولت حسن روحانی در اسفند ۹۵ با اطلاق عنوان «بدمسکن» به کسانی که فاقد سرپناه مناسب، ایمن و یا مطمئن هستند، جمعیت آنان در بخشهای حاشیهای و بافت فرسوده ایران را ۱۹ میلیون نفر اعلام کرده بود.
علي چگنی، دبيركل وقت دفتر برنامهريزی و اقتصاد مسكن وزارت راه و شهرسازی نیز در فروردین ۹۸ به خبرگزاری ایرنا گفته بود علیرغم آنكه برخی شاخصهای مسكن روند رو به رشدی را نشان میدهد؛ اما «حدود يك سوم» جمعيت شهرنشين كشور با پدیده «بدمسكنی» مواجه هستند و در «سرپناههای نامناسب، در بافتهای فرسوده، حاشيه شهرها و سكونتگاههای غیررسمی» زندگی میكنند.
رواج اقامتگاههای ناایمن
گزارشهای متعدد رسانههای ایران و کاربران شبکههای اجتماعی از رواج استفاده و یا اجاره «اقامتگاههای نامناسب و ناایمن» همچون پشتبام منازل، چادرهای مسافرتی و یا خوابیدن در خودروهای فرسوده میان بخشی از ساکنان کلانشهرهای ایران در پی جهشهای متعدد قیمت مسکن یا نرخ اجاره بها حکایت دارد.
استفاده از کانکسهای فلزی ویژه اسکان موقت نیروی کار یا دارای کاربری حمل بار، از دیگر راهکارهایی است که در کنار «اجاره اشتراکی خانه در تهران» و «زندگی چند خانواده در یک واحد مسکونی» این روزها مورد توجه بازماندگان از تامین این نیاز اولیه قرار گرفته است.