پنجاهمین جلسه دادگاه حمید نوری، متهم به مشارکت در اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ روز پنجشنبه هجدهم آذر ۱۴۰۰، نهم دسامبر ۲۰۲۱، با شهادت غلامرضا شمیرانی در استکهلم سوئد برگزار شد.
شاهد به علت هواداری از سازمان مجاهدین خلق در تابستان ۱۳۶۰ دستگیر و به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد. او چهار ماه در زندان «کمیته توحید»، پنج سال در زندان قزل حصار و پنج سال را در زندان اوین گذراند. او در زمان اعدام های ۶۷ در زندان اوین بود.
شاهد گفت: ملاقات ها از اوایل مرداد تا اواخر مهر یا اوایل آبان ۶۷ در زندان اوین متوقف شد. داخل زندان حکومت نظامی برقرار و جابجایی بعد از ۱۲ شب ممنوع بود. پاسدارها حق بیرون رفتن و مرخصی نداشتند و کسانی که به مرخصی رفته بودند باید به زندان باز می گشتند.
شمیرانی شهادت داد که قتل عام دسته جمعی در زندان اوین از پنجم مرداد ۱۳۶۷ آغاز شد و دو ماه طول کشید. او گفت پاسداران در پنجم مرداد، امیر عبداللهی ۲۳ ساله را از سلول او و محمدرضا سردار را از سلول بغلی با خود بردند. امیر نیمه‌های شب با پاسداری بازگشت و در حالی که وسایلش را جمع می‌کرد با حالتی منقلب گفت به دادگاه رفته و حکم اعدام گرفته است. امیر آن شب رفت و هرگز بازنگشت. شاهد گفت امیر و مجید، برادر ۲۱ ساله اش که در سلول بغلی بود، قبلا به حبس ابد محکوم شده بودند.
شاهد گفت از زندانیان دیگر شنید که هیئت مرگ نیمی از روز هجدهم مرداد را در زندان گوهردشت و نیمی دیگر را در زندان اوین گذراند. شاهد زمان دقیق اعدام ها را در زندان اوین به یاد نمی آورد، اما گفت تا جایی که می داند رضا فیروزی و تقی صداقت رشتی را در روزهای اول و دوم مهر ماه از بند آنها برای اعدام بردند.
آقای شمیرانی شهادت داد در کل حدود ۶۵۰۰ زندانی مرد و زن در اوین اعدام شدند و حدود ۱۷۰ نفر زنده ماندند. شاهد گفت زندانیان جان به در برده در زندان گوهردشت در بهمن ماه به زندان اوین منتقل شدند و تعداد زندانیان مرد در این زندان در کل به حدود ۲۵۰ تا ۲۸۰ نفر رسید.
وی افزود، خود او از اواخر شهریور ۶۶ تا مقطع اعدام ها زیر بازجویی و شکنجه و در سلول انفرادی بسر برد. او روز هشتم مرداد در «ساختمان دادستانی» زندان اوین در مقابل هیئت مرگ - یا به قول پاسدارهای اوین «هیئت عفو امام» - قرار گرفت. شاهد بار دیگر هجدهم، بیست و یکم و آخرین بار بیست و سوم مرداد نیز به نزد هیئت مرگ در «ساختمان ۲۰۹» برده شد. شمیرانی با برائت از سازمان مجاهدین خلق ایران از اعدام جان سالم بدر برد و سال ۱۳۷۰ آزاد شد. او هرگز در زندان مصاحبه نشد.
غلامرضا شمیرانی شهادت داد که ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری فعلی ایران، پس از اعلام برائت او در مقابل نیری و هیئت مرگ، به نیری اصرار کرد که برائت او را نپذیرد، چون «او خیلی منافق» است. رئیسی با واکنش منفی و تند نیری مواجه شد و شمیرانی را به بیرون از دادگاه برد و برگه ای به او داد تا اطلاعاتی را در آن پر کند.
شمیرانی در جریان رفت و آمدهایش نزد هیئت مرگ شاهد انتقال بیش از ۲۰۰ زندانی سیاسی زن - زنان عضو سازمان مجاهدین خلق - به ساختمان دادستانی بود. او حسین مرتضوی، رئیس وقت زندان اوین را دیده بود که شادمانه روی در ورودی ساختمان می زند.
شاهد، حمید نوری را در دی ۶۶ از زیر چشم بند و پس از اعدام ها در بهمن ۶۷ به همراه ناصریان در زندان اوین دید. شمیرانی گفت در دوران اعدام ها حمید عباسی (نوری) در زندان گوهردشت و حلوایی در زندان اوین بسیار در اجرای حکم اعدام ها فعال بودند. او از زندانیان دیگر شنید که دادیار مجید ضیایی، کمک دادیار مجید قدوسی و حمید نوری مسئول گرفتن مصاحبه از زندانیان پس از اعدام ها بودند.
غلامرضا شمیرانی هم اینک مترجم زبان فرانسه است و شب ها در بیمارستانی دولتی کار می کند. او در پایان شهادتش در دادگاه گفت در این راه همه چیزش را از دست داده است و تنها خواسته اش «اجرای عدالت» است.
جلسه بعدی دادگاه جمعه نوزدهم آذر با شهادت محسن زادشیر برگزار خواهد شد.