جیاندومنیکو پیکو، دیپلمات سابق سازمان ملل متحد، که با مهارتش در مذاکره برای پایان‌بخشیدن به برخی از بحران‌های دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۸۰، از جمله جنگ ایران و عراق و ربوده‌شدن غربی‌ها توسط حزب‌الله در لبنان کمک کرد، درگذشت.
پسرش جاکومو پیکو گفت که او یکشنبه، ۲۰ اسفند، پس از یک بیماری طولانی در ۷۵ سالگی درگذشت.
پیکو از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۲ در سازمان ملل کار کرد. خاویر پرز دکوئیار، پنجمین دبیر کل سازمان ملل، او را در سال ۱۹۸۲ در دفتر اجرایی این نهاد بین‌المللی منصوب کرد و چندی بعد دستیار دبیرکل در امور سیاسی شد.
او به عنوان مسئول ارشد سازمان ملل متحد مسئول مذاکرات آتش‌بس در جنگ ایران و عراق شد.
درک پیکو از دیپلماسی خاورمیانه و نقش جمهوری اسلامی ایران در منطقه به او کمک کرد تا در مقام فرستاده ویژه سازمان ملل در مذاکرات برای آزادی گروگان‌هایی که حزب‌الله لبنان مورد حمایت حکومت ایران ربوده بود، از جمله تری اندرسون رئیس دفتر آسوشیتدپرس در بیروت، نقش کلیدی ایفا کند.
ماموریت او بی خطر نبود. قبل از او تری ویت، فرستاده ویژه اسقف اعظم کانتربری که با همین ماموریت به لبنان رفته بود به گروگان گرفته شد و پس از چهار سال در اسارت حزب‌الله بود.
پیکو در زندگی‌نامه خود تحت عنوان «مرد بدون تنفگ: مبارزه مخفیانه یک دیپلمات برای ازادی گروگان‌ها، مبارزه با تروریسم و پایان دادن به یک جنگ» نوشت: «وقتی در مورد تفاوت رویکرد من و تری ویت برای تضمین آزادی گروگان‌ها پرسیدند، پاسخ دادم: او از غرب به بیروت رفت اما من از شرق. در آن روزها شرق از تهران آغاز می‌شد.»
پیکو بعدها گفت که یک روز در مقطعی از مذاکرات در بیروت یک دیپلمات ایرانی به او گفت که در همان شب با آدم ربایان ملاقات خواهد کرد.
پیکو نهایتاً موفق به توافق با حزب‌الله شد و ده گروگان غربی از جمله اندرسون طی چند ماه آزاد شدند و در ازای آن، نیروهای تحت حمایت اسرائیل در جنوب لبنان ده‌ها زندانی عرب را آزاد کردند.
پیکو ایتالیایی بود و در رشته علوم سیاسی از دانشگاه پادووا در ایتالیا و دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا و همچنین دانشگاه‌های پراگ و آمستردام فارغ‌التحصیل شد.
جورج دبلیو بوش، چهل و یکمین رئیس جمهوری آمریکا، در سال ۱۳۷۰ جایزه ریاست جمهوری برای خدمات استثنایی را به پیکو اهدا کرد.
او سال ۱۹۹۴، سازمان ملل را ترک کرد تا مدیر اجرایی یک شرکت مشاوره سیاسی شود.
منبع گزارش: خبرگزاری آسوشیتدپرس
