رسانه‌های آلمانی از بازگشت زندانیان مبادله شده بین روسیه، بلاروس و کشور‌های غربی خبر دادند و اشاره کردند که ۵ شهروند آلمانی نیز در میان آزادشدگان هستند.
بر اساس گزارش‌ها، دو هواپیمای حامل این شهروندان در ساعات نخستین روز جمعه ۱۲ مرداد به وقت محلی در فرودگاه کلن به زمین نشستند و اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، از آنان استقبال کرد.
به گزارش خبرگزاری آلمانی «د پ آ»، او گفت: «بسیاری از مردم انتظار نداشتند که این اتفاق به زودی روی دهد.»
آقای شولتز تأکید کرد: «کسانی که برای آزادی و دموکراسی ایستاده‌اند، می‌توانند بر روی حمایت دیگران نیز حساب کنند و این بخشی از دستور کار ما به عنوان یک جامعه دموکرات و انسان گراست.»
وی همچنین تبادل زندانیان با روسیه و شریک آن بلاروس را تصمیمی دشوار توصیف کرد.
به گزارش رسانه های آلمانی، دولت این کشور نقشی کلیدی در مبادله زندانیان روز پنجشنبه ۱۱ مرداد بین روسیه و غرب ایفا کرد که طی آن، مسکو ۱۶ زندانی را در ازای ۸ روس که در چند کشور غربی نگهداری می‌شدند، آزاد کرد.
شخصیت اصلی در این مبادله که چندین کشور در آن شرکت داشتند، وادیم کراسیکوف، یک زندانی روسی بود که به جرم کشتن یک شبه نظامی سابق چچنی در برلین در سال ۲۰۱۹ زندانی شده بود. روسیه در اوایل سال ۲۰۲۲ میلادی به ایلات متحده پیشنهاد آزادی زندانیان آمریکایی را در ازای آزادی وادیم کراسیکوف داده بود. با این حال، چون کراسیکوف آمریکا زندانی نبود، مقامات آمریکایی فکر نمی‌کردند این پیشنهاد جدی باشد.
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، نیز اخیراً در مصاحبه‌ای گفته بود که آماده تبادل زندانی با کراسیکوف است. با این همه، با توجه به جرم این زندانی، تصمیم برای آزادی او از نظر سیاسی برای آلمان پیچیده بود.
صدراعظم آلمان هنگام استقبال از زندانیان آزد شده در فرودگاه گفت: منافع دولت در اجرای حکم زندان باید با آزادی افراد بی‌گناه زندانی در روسیه و کسانی که به ناعادلانه به دلایل سیاسی زندانی شده‌اند، سنجیده می‌شد که ما این کار را انجام دادیم.
او همچنین تأکید کرد: «برای ما، محافظت از اتباع آلمان و همچنین همبستگی با ایالات متحده مهم بود.»
در همین حال، شماری از فعالان حقوق بشر با انتقاد از این مبادله، طعم آن را «تلخ» عنوان کردند.
روز پنجشنبه، ترکیه از بزرگ‌ترین توافق تبادل زندانیان میان روسیه و آمریکا از زمان جنگ سرد به این طرف خبر داده بود؛ توافقی که در جریان آن ۲۶ زندانی در هفت کشور میان روسیه و بلاروس از یک سو، و آمریکا و چهار کشور اروپایی از سوی دیگر، مبادله شدند.
