باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا رهبران هفت کشور پیشرفته صنعتی جهان را به نشستی در حاشیه اجلاس سران برای امنیت هسته ای فراخوانده، و آشکارا روسیه – عضو گروه هشت – را کنار گذاشته است.
ایالات متحده و اتحادیه اروپا تحریم های اقتصادی و مسافرتی علیه روسیه در نظر گرفته اند، ولی تحلیلگران می گویند به نظر نمی رسد تحریم های کنونی، تصمیم روسیه در مورد کریمه را عوض کند.
رهبران ایالات متحده، آلمان، بریتانیا، فانسه، کانادا، ایتالیا و ژاپن در روزهای دوشنبه و سه شنبه در لاهه گردهم می آیند تا درباره راههای جلوگیری از ادامه جاه طلبی های مسکو و اطمینان خاطر دادن به متحدانشان در منطقه رایزنی کنند.
پرچم های روسیه برفراز ساختمان های اداری کریمه به اهتزاز درآمده اند، بانک ها شروع کرده اند به جایگزینی واحد پول اوکراین با روبل روسیه و روز ۳۰ مارس قرار است ساعت کریمه برای همزمانی با ساعت استاندارد مسکو، دو ساعت به جلو کشیده شود – تغییراتی که به گفته ایلان برمن، معاون شورای سیاست خارجی آمریکا در واشنگتن، بی شک مورد حمایت اکثریت روس زبان کریمه است.
بعد از کریمه؟
به گفته آقای برمن، روس های ساکن دیگر نقاط منطقه هم ممکن است بخواهند از الگوی کریمه دنباله روی کنند: «در منطقه ترانسنیستریا در جمهوری مولداوی هم زمزمه هایی شنیده می شود مشابه آنچه که قبل از رفراندوم در کریمه شاهدش بودیم؛ علاقمندی به روسیه و تمایل به این که روسیه نقش فعالتری در سیاست آنها بازی کند. این حرکات، جسارت مسکو را برای گسترش مرزهایش بیشتر می کند.»
آقای برمن می گوید منطقه ترانسنیستریا در جمهوری مولداوی سال ۱۹۹۰ اعلام استقلال کرد و سال ۱۹۹۲ برای جدایی از روسیه جنگید. اما روسیه در این کشور حضور نظامی دارد. نیروهای روسیه بعد از جنگ به عنوان حافظ صلح وارد منطقه شدند و هرگز آنجا را ترک نکردند.
امواج نگرانی
اقدام روسیه در کریمه موجی از نگرانی برانگیخته که دامنه آن اعضای اتحادیه اروپا و ناتو را هم تکان داده است – اروپا خاطره هجوم اتحاد شوروی به مجارستان و چکسلواکی را فراموش نمی کند.
کریستوفر هیل سفیر پیشین آمریکا در عراق می گوید بهترین راه جلوگیری گروه هفت از جاه طلبی های مسکو و اطمینان خاطر دادن به متحدان در منطقه این است که یکپارچگی اعضا را در منطقه اروپای شرقی و بالکان با شتاب بیشتری دنبال کند. آقای هیل با اشاره به مقدونیه – که یونان به خاطر اختلاف نظر بر سر نام، جلوی عضویتش در ناتو را گرفته – گفت:
- همواره بر این باور بوده ام که مقدونیه، که همواره مثل یک عضو ناتو عمل کرده، باید به عنوان یک عضو ناتو پذیرفته شود.
ایلان برمن تأیید می کند که ناتو باید اعضایش را در شرق اروپا تقویت کند، و در عین حال هشدار می دهد که گامهای بعدی روسیه را در وهله اول قدرت اقتصادی اش تعیین می کند. به نظر وی اروپا و به ویژه آلمان می توانند بیش از آمریکا بر اقتصاد روسیه تأثیر بگذارند.
روسیه با منضم کردن کریمه به خاک خود، موجب بزرگترین مناقشه میان مسکو و غرب بعد از فروریختن دیوار آهنین شده؛ و بیش از دو دهه همکاری اقتصادی و دیپلماتیک میان دشمنان دوران سرد را برهم زده است.
ایالات متحده و اتحادیه اروپا تحریم های اقتصادی و مسافرتی علیه روسیه در نظر گرفته اند، ولی تحلیلگران می گویند به نظر نمی رسد تحریم های کنونی، تصمیم روسیه در مورد کریمه را عوض کند.
رهبران ایالات متحده، آلمان، بریتانیا، فانسه، کانادا، ایتالیا و ژاپن در روزهای دوشنبه و سه شنبه در لاهه گردهم می آیند تا درباره راههای جلوگیری از ادامه جاه طلبی های مسکو و اطمینان خاطر دادن به متحدانشان در منطقه رایزنی کنند.
پرچم های روسیه برفراز ساختمان های اداری کریمه به اهتزاز درآمده اند، بانک ها شروع کرده اند به جایگزینی واحد پول اوکراین با روبل روسیه و روز ۳۰ مارس قرار است ساعت کریمه برای همزمانی با ساعت استاندارد مسکو، دو ساعت به جلو کشیده شود – تغییراتی که به گفته ایلان برمن، معاون شورای سیاست خارجی آمریکا در واشنگتن، بی شک مورد حمایت اکثریت روس زبان کریمه است.
بعد از کریمه؟
به گفته آقای برمن، روس های ساکن دیگر نقاط منطقه هم ممکن است بخواهند از الگوی کریمه دنباله روی کنند: «در منطقه ترانسنیستریا در جمهوری مولداوی هم زمزمه هایی شنیده می شود مشابه آنچه که قبل از رفراندوم در کریمه شاهدش بودیم؛ علاقمندی به روسیه و تمایل به این که روسیه نقش فعالتری در سیاست آنها بازی کند. این حرکات، جسارت مسکو را برای گسترش مرزهایش بیشتر می کند.»
آقای برمن می گوید منطقه ترانسنیستریا در جمهوری مولداوی سال ۱۹۹۰ اعلام استقلال کرد و سال ۱۹۹۲ برای جدایی از روسیه جنگید. اما روسیه در این کشور حضور نظامی دارد. نیروهای روسیه بعد از جنگ به عنوان حافظ صلح وارد منطقه شدند و هرگز آنجا را ترک نکردند.
امواج نگرانی
اقدام روسیه در کریمه موجی از نگرانی برانگیخته که دامنه آن اعضای اتحادیه اروپا و ناتو را هم تکان داده است – اروپا خاطره هجوم اتحاد شوروی به مجارستان و چکسلواکی را فراموش نمی کند.
کریستوفر هیل سفیر پیشین آمریکا در عراق می گوید بهترین راه جلوگیری گروه هفت از جاه طلبی های مسکو و اطمینان خاطر دادن به متحدان در منطقه این است که یکپارچگی اعضا را در منطقه اروپای شرقی و بالکان با شتاب بیشتری دنبال کند. آقای هیل با اشاره به مقدونیه – که یونان به خاطر اختلاف نظر بر سر نام، جلوی عضویتش در ناتو را گرفته – گفت:
- همواره بر این باور بوده ام که مقدونیه، که همواره مثل یک عضو ناتو عمل کرده، باید به عنوان یک عضو ناتو پذیرفته شود.
ایلان برمن تأیید می کند که ناتو باید اعضایش را در شرق اروپا تقویت کند، و در عین حال هشدار می دهد که گامهای بعدی روسیه را در وهله اول قدرت اقتصادی اش تعیین می کند. به نظر وی اروپا و به ویژه آلمان می توانند بیش از آمریکا بر اقتصاد روسیه تأثیر بگذارند.
روسیه با منضم کردن کریمه به خاک خود، موجب بزرگترین مناقشه میان مسکو و غرب بعد از فروریختن دیوار آهنین شده؛ و بیش از دو دهه همکاری اقتصادی و دیپلماتیک میان دشمنان دوران سرد را برهم زده است.
