مشاور امور زنان و خانواده وزیر علوم گفته است که «فقط سه خانم» در کشور رئیس دانشگاه هستند و وقتی زنان می‌خواهند به سطوح مدیریت عملیاتی بالاتر بروند «با سقفی شیشه‌ای اجازه نمی‌دهند» از آن سطح بالاتر بروند.
فخرالسادات نصیری تاکید کرده است که «زنان از دور» می‌بینند که «می‌توانند به مرتبه بالاتر رشد کنند، اما پشت شیشه را می‌بینند و راه به ظاهر برایشان باز است، ولی در واقع مانع وجود دارد.»
بیان این نکات از زبان «مشاور وزیر علوم» و تاکید بر تبعیض جنسیتی در سطوح بالای حکمرانی در حالی است که رئیسی ۲۳ دی‌ماه سال ۱۴۰۱ در یزد گفته بود که «از همه دستگاه‌ها می‌خواهم از ظرفیت بانوان استفاده کنند، استفاده از توانمندی بانوان در دولت سیزدهم یک تعارف نیست، بلکه باور این دولت است.»
رئیس دولت جمهوری اسلامی روز شنبه، ۲۲ بهمن سال ۱۴۰۱ نیز مدعی شده بود که پس از «انقلاب اسلامی ۵۷ در ایران زنان آزاد هستند» و حضور آنان در عرصه‌های مختلف «پررنگ» است.
عملکرد دولت رئیسی اما هیچ شباهتی به ادعاهای او ندارد به‌طوری‌که یک روزنامه چاپ تهران مرداد ماه ۱۴۰۱ در یک سالگی دولت به عملکرد آن در حوزه زنان پرداخت و نوشت که «وعده‌های نیم‌بند رئیسی در حوزه زنان نه‌تنها محقق نشده است، بلکه زنان با محدودیت‌های بیشتری نیز مواجه شده‌اند.»
روزنامه «همدلی» در آن زمان از اراده بخشی از دولت برای بازگشت «محدودیت‌های دهه شصت» در مورد زنان نوشته بود. در گزارش این روزنامه به «توهین سازمان یافته» به زنان اشاره شده و نمونه بارز آن «احمد خاتمی» اعلام شده بود که این عضو هیات رئیسه مجلس خبرگان رهبری در جمع بانوان فعال فرهنگی قشم به موضوع حجاب پرداخته و در اظهاراتی گفته بود «اکثر بی‌حجاب‌ها لقمه حساب‌وکتاب شده ندارند.»
در مقابل اما روزنامه دولتی ایران ۲۲ تیرماه سال جاری مدعی بهبود جایگاه زنان در بخش‌های مختلف شد و نوشته بود که بهبود بازار کار کشور، افق تازه‌ای را به روی زنان باز کرده است؛ به‌طوری‌که در زنان این امید به وجود آمده است که بازار کار امسال خواسته‌های آنها را دست‌یافتنی‌تر کند.
مهدیه گلرو، فعال سیاسی در گفتگویی با صدای آمریکا با بیان این که مطابق قوانین ایران «برای اشتغال زن باید اجازه همسر باشد»، گفت: «بسیاری از زنان هستند که شغلشان را از دست می‌دهند و حتی اجازه تحصیل نمی‌يابند چرا که اجازه همسر را ندارند.»
به گفته گلرو، جمهوری اسلامی معمولا صورت مساله را پاک می‌کند و تبلیغ می‌کند که «زن کارمند مادر خوبی نیست» تا بدین ترتیب تعداد زنانی را که تمایل به کار دارند کاهش دهد، و از سویی در دانشگاه سهمیه‌بندی جنسیتی برقرار می‌کند تا تعداد زنان تحصیل‌کرده را کاهش دهد.
