چچن یکی از چندین جمهوری در شمال قفقاز در روسیه است که جمعیت اقلیت مسلمان دارد. چچن طی دو دهه گذشته صحنه درگیری های خونین بین شورشیان جدایی طلب و دولت روسیه بوده است.
بوریس یلتسین، رئیس جمهوری وقت روسیه در سال ۱۹۹۴ صد هزار نیروی نظامی روسیه را به چچن اعزام کرد تا زوخار دودایف، رهبر جدایی طلب این منطقه را سرنگون کنند. این مداخله نظامی به یک درگیری دو ساله منتهی شد و چندین هزار نیروی نظامی روسیه و ده ها هزار غیرنظامی چچن جان خود را در این جنگ از دست دادند. دودایف در حمله هوایی روسیه در آوریل سال ۱۹۹۶ کشته شد.
پرزیدنت ولادیمیر پوتین، جانشین یلتسین در سال ۱۹۹۹ بار دیگر در چچن مداخله نظامی کرد. این درگیری در شرایطی به وقوع پیوست که ستیزه جویان اسلام گرای مستقر در چچن به منطقه داغستان در همسایگی خود حمله نظامی کردند. حداقل ۵ هزار نیروی نظامی روسیه و ۲۵ تا ۵۰ هزار غیرنظامی در طی این درگیری ها کشته شدند.
شورش های چچن ابتدا رنگ و بوی ملی گرایی و وطن پرستی داشت اما بعدها و پس از گذشت چندین سال به طور فزاینده ای خصوصیات اسلامی پیدا کرد.
شمیل باسیف، رهبر شاخه افراطی شورشیان با ستیزه جویان جهادگرای بین المللی، همچون ابن الخطاب، تبعه سعودی، همکاری می کرد که ارتباطات نزدیکی با اسامه بن لادن، رهبر القاعده داشت. الخطاب در سال های ۱۹۸۰ با نیروهای شوروی در افغانستان مبارزه می کرد و در اواسط سال های ۱۹۹۰ نیز در چچن جنگیده بود.
ستیزه جویان چچن در سال ۲۰۰۲ یک سالن سینما در مسکو، پایتخت روسیه را تسخیر کردند و در طی این درگیری ها و تلاش نیروهای امنیتی برای آزادی گروگان ها، ۱۲۹ نفر کشته شدند. در سال ۲۰۰۴ نیز شبه نظامیان وفادار به باسیوف مدرسه ای در شهر بسلان در اوستیای شمالی، یکی از جمهوری های شمال قفقاز در روسیه را تسخیر کردند. بیش از ۳۳۰ نفر که نیمی از آن ها کودک بودند در طی این گروگان گیری کشته شدند.
بمب گذاران انتحاری شمال قفقاز مسئول چندین بمب گذاری در متروی مسکو در سال ۲۰۰۴ بودند که نیز ده ها کشته به جای گذاشت.
در ۲۴ اوت سال ۲۰۰۴ دو خط هوایی روسیه به طور همزمان در هوا منفجر شدند. مقامات بعدها گفتند که دو زن چچنی که بمب گذار انتحاری بودند مسئول انفجار این هواپیماها بوده اند. در ماه سپتامبر باسایوف مسئولیت انفجار این هواپیماها را به عهده گرفت.
باسایوف در ژوییه سال ۲۰۰۶ کشته شد.
شورشیان اسلام گرای چچن طی سال های اخیرا کمتر از گذشته فعال بوده اند و یکی از دلایل اصلی آن حاکمیت استبدادی رمضان کادیروف، رهبر کنونی چچن و از هواداران رهبر مسکو است. اما با این وجود شورشیان اسلام گرای این منطقه به حمله های خود ادامه داده اند و پلیس و دیگر مقامات جمهوری های شمال قفقاز همچون داغستان، اینگوشتیا و کاباردینو بالکاریا را که همسایه چچن هستند هدف حمله قرار داده اند.
آن ها همچنین به عملیات خود در خارج از شمال قفقاز ادامه داده اند و به اهداف روسیه حمله می کنند. در ژانویه سال ۲۰۱۱ یک ستیزه جوی اسلام گرای اهل اینگوشتیا با یک بمب گذاری انتحاری در منطقه ای در مسکو ۳۷ نفر را کشت.
بوریس یلتسین، رئیس جمهوری وقت روسیه در سال ۱۹۹۴ صد هزار نیروی نظامی روسیه را به چچن اعزام کرد تا زوخار دودایف، رهبر جدایی طلب این منطقه را سرنگون کنند. این مداخله نظامی به یک درگیری دو ساله منتهی شد و چندین هزار نیروی نظامی روسیه و ده ها هزار غیرنظامی چچن جان خود را در این جنگ از دست دادند. دودایف در حمله هوایی روسیه در آوریل سال ۱۹۹۶ کشته شد.
پرزیدنت ولادیمیر پوتین، جانشین یلتسین در سال ۱۹۹۹ بار دیگر در چچن مداخله نظامی کرد. این درگیری در شرایطی به وقوع پیوست که ستیزه جویان اسلام گرای مستقر در چچن به منطقه داغستان در همسایگی خود حمله نظامی کردند. حداقل ۵ هزار نیروی نظامی روسیه و ۲۵ تا ۵۰ هزار غیرنظامی در طی این درگیری ها کشته شدند.
شورش های چچن ابتدا رنگ و بوی ملی گرایی و وطن پرستی داشت اما بعدها و پس از گذشت چندین سال به طور فزاینده ای خصوصیات اسلامی پیدا کرد.
شمیل باسیف، رهبر شاخه افراطی شورشیان با ستیزه جویان جهادگرای بین المللی، همچون ابن الخطاب، تبعه سعودی، همکاری می کرد که ارتباطات نزدیکی با اسامه بن لادن، رهبر القاعده داشت. الخطاب در سال های ۱۹۸۰ با نیروهای شوروی در افغانستان مبارزه می کرد و در اواسط سال های ۱۹۹۰ نیز در چچن جنگیده بود.
ستیزه جویان چچن در سال ۲۰۰۲ یک سالن سینما در مسکو، پایتخت روسیه را تسخیر کردند و در طی این درگیری ها و تلاش نیروهای امنیتی برای آزادی گروگان ها، ۱۲۹ نفر کشته شدند. در سال ۲۰۰۴ نیز شبه نظامیان وفادار به باسیوف مدرسه ای در شهر بسلان در اوستیای شمالی، یکی از جمهوری های شمال قفقاز در روسیه را تسخیر کردند. بیش از ۳۳۰ نفر که نیمی از آن ها کودک بودند در طی این گروگان گیری کشته شدند.
بمب گذاران انتحاری شمال قفقاز مسئول چندین بمب گذاری در متروی مسکو در سال ۲۰۰۴ بودند که نیز ده ها کشته به جای گذاشت.
در ۲۴ اوت سال ۲۰۰۴ دو خط هوایی روسیه به طور همزمان در هوا منفجر شدند. مقامات بعدها گفتند که دو زن چچنی که بمب گذار انتحاری بودند مسئول انفجار این هواپیماها بوده اند. در ماه سپتامبر باسایوف مسئولیت انفجار این هواپیماها را به عهده گرفت.
باسایوف در ژوییه سال ۲۰۰۶ کشته شد.
شورشیان اسلام گرای چچن طی سال های اخیرا کمتر از گذشته فعال بوده اند و یکی از دلایل اصلی آن حاکمیت استبدادی رمضان کادیروف، رهبر کنونی چچن و از هواداران رهبر مسکو است. اما با این وجود شورشیان اسلام گرای این منطقه به حمله های خود ادامه داده اند و پلیس و دیگر مقامات جمهوری های شمال قفقاز همچون داغستان، اینگوشتیا و کاباردینو بالکاریا را که همسایه چچن هستند هدف حمله قرار داده اند.
آن ها همچنین به عملیات خود در خارج از شمال قفقاز ادامه داده اند و به اهداف روسیه حمله می کنند. در ژانویه سال ۲۰۱۱ یک ستیزه جوی اسلام گرای اهل اینگوشتیا با یک بمب گذاری انتحاری در منطقه ای در مسکو ۳۷ نفر را کشت.
