تکنیکی جدید، زیرمجموعه سلولهای مغزی که در بیماری پارکینسون از بین میروند را کشف کرده است و میتواند تشخیص دهد کدام ژنها در هر سلول فعال هستند.
متخصصان دهههاست میدانند بیماری پارکینسون، که منجر به ایجاد لرزش و مشکلات حرکتی میشود، با مرگ تدریجی سلولهای بخشی از مغز موسوم به «توده سیاه» مرتبط است. این سلولها، یک ماده شیمیایی سیگنالدهنده به نام دوپامین میسازند که در کنترل اعمال حرکتی نقش دارد.
ایوان ماکوسکو از انستیتو برود امآیتی و هاروارد در این خصوص میگوید که اگرچه داروهای بیماری پارکینسون به طرق مختلف دوپامین را افزایش میدهند، اما اثر آنها به مرور زمان کاهش پیدا میکند و از همین رو، درمانهای بهتری برای آن مورد نیاز است.
تیم او، سلولهای توده سیاه هشت نفر را که پارکینسون نداشتند و موافقت کرده بودند مغزشان را پس از مرگ برای پژوهش اهدا کنند، مورد بررسی قرار دارند.
آنها از یک تکنیک نسبتاً جدید به نام توالی یابی «آر ان ای» تک سلولی استفاده کردند که به سلول های داخل بافت اجازه میدهد به صورت جداگانه تجزیه و تحلیل شوند تا ببینند کدام یک از ژنهای آنها فعال و تولید کننده پروتئینها هستند.
آنها دریافتند که ۱۰ زیرمجموعه مختلف از سلولهای تولیدکننده دوپامین در توده سیاه وجود دارد.
در مرحله بعد، آنها از همین روش برای بررسی سلولهای توده سیاه ۱۰ نفری که در اثر پارکینسون یا بیماری مشابهی به نام «دمانس لووی بادی» جانشان را از دست داده بودند. آنها متوجه شدند که تنها یکی از زیر مجموعههای سلولهای مغزی از نظر تعداد کاهش یافته است، که نشان میدهد بسیاری از سلولهای این زیرمجموعه خاص در زمانی که افراد زنده بودند، از بین رفتهاند.
حدود ۱۰۰ هزار تا از این سلولها در یک مغز بالغ سالم وجود دارد. ماکوسکو میگوید: «این یک زیر مجموعه بسیار کوچک است و بررسیها مانند گشتن دنبال سوزن در انبار کاه بود.»
او گفت یافتههای جدید میتواند به درک بهتر دلایل بیماری پارکینسون و پیدا کردن راهی برای ارزیابی درمانهای بالقوه کمک کند.
برخی از گروهها در تلاش هستند تا سلولهای تولیدکننده دوپامین را پرورش دهند تا آنها را به مغز افراد مبتلا به پارکینسون پیوند بزنند.