آتنا دائمی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، با اعلام پناهندگی به کانادا به همراه خواهرش انسیه، در متنی از زندگی پنهانی در ماه‌های گذشته در ایران و سپس در کردستان عراق پرده برداشت.
آتنا دائمی در این پیام که روز چهارشنبه سوم آبان در اینستاگرام و ایکس منتشر کرده، با اشاره به سال‌های سپری شده در زندان‌های جمهوری اسلامی «به دلیل فعالیت مدنی در راستای دفاع از حقوق بشر و مخالفت با اعدام» گفت که از مهر ۱۳۹۳ تا بهمن ۱۴۰۰ تنها ۹ ماه آزاد بوده است.
او با بیان این که در جریان ۹ پرونده مختلف در مجموع به «بیش از ۱۹ سال حبس» محکوم شده بود، گفت که از «هفت سال» حکم زندان لازم‌الاجرا، شش سال و هفت ماه آن را تحمل کرده و در این مدت نهادهای اطلاعاتی و قضایی برای او و خانواده‌اش «مدام پرونده‌سازی» کرده‌اند.
این فعال حقوق بشر با اعلام ابتلا به بیماری «ام اس»، گفت که «در زندان به دلیل اعمال فشارهای نهادهای امنیتی و عوارضی» که بر جسم او وارد شد، «بارها به بیماری ام اس مشکوک» شده و پس از آزادی با «آزمایشات پزشکی» متوجه شده که «به ام‌اس مبتلا» است «که در طول حبس به دلیل عدم رسیدگی پزشکی، پیشرفت قابل توجهی داشته» است.
آتنا دائمی با شرح مصائب درمان در ایران و نبود برخی داروهای مورد نیاز، گفته که برای دنبال کردن «اهداف و برنامه‌های سیاسی و شخصی» با وجود «اعمال و فشارها و سرکوب»، «هرگز به رفتن فکر» نمی‌کرده، و تلاش کرده با راه‌اندازی «کارگاه کوچک چرمی در حیاط خانه» بتواند هزینه‌های درمان خود را تأمین کند، اما «بارها مورد تهدید» قرار گرفته است.
او با اشاره به کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت، تأکید کرده است: «از همان روزهایی که او در بیمارستان بود متوجه شدم که اگر بخواهم بمانم و ادامه دهم باید مانع بازداشتم شوم.»
بر این اساس، آتنا دائمی «با یک ساک لباس و یک گوشی بدون سیم کارت هشت ماه مخفیانه از شهری به شهر دیگر» رفته، تا مانع از بازداشت خود شود؛ او گفته اما «بارها از طریق بازداشتی‌ها پیام تهدید برایم فرستادند. نمی‌خواستم در نبرد با من برنده شوند و با بازداشتم صدای خودم و دیگرانی که نیاز داشتند صدایشان باشم را خفه کنند!»
آتنا دائمی همچنین گفته است، «درمان بیماری‌ام به دلیل مخفیانه زیستن متوقف شد و حال جسمانی‌ام به واسطه هر آنچه همه ما طی یک سال گذشته شاهد بودیم، هر روز بدتر می‌شد. در آن هشت ماه بارها خانواده‌ام مورد تهدید و تعقیب قرار گرفتند، خواهرم و همسرش بازداشت شدند که مرا پیدا کنند» و «در نهایت به دلیل پیشرفت بیماری و نیاز به درمان پس از هشت ماه در ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ به همراه خواهر بزرگترم مجبور شدم به سختی از ایران خارج شوم و به کردستان عراق رفتم.»
این فعال حقوق بشر، با شرح شش ماه زندگی «مخفیانه» و «اقامت غیرقانونی» در عراق، گفته که به دلیل «اعمال فشارهای ج.اسلامی به عراق و اقلیم کردستان و ناامن کردن فضا برای فعالان سیاسی» خروج خود از ایران را تا کنون اعلام نکرده بود.
این زندانی سیاسی پیشین همچنین گفته با استفاده از پروژه «اسکان مجدد فعالان حقوق بشر در خطر» در کانادا «درخواست پناهندگی در این کشور را دادم و امروز پس از ۶ ماه به کانادا رسیدم.»
آتنا دائمی با تأکید بر این که «مبارزه برای آزادی سده‌ها است ادامه دارد و بدون ما هم هرگز متوقف نمی‌شود»، یادآوری کرده که «در اتاق‌های بازجویی، در محوطه زندان اوین، قرچک، و لاکان بارها مرگ بر جمهوری اسلامی را فریاد زده» و اکنون «تنها وظیفه» خود را این می‌داند «که کمک کنم نابودی آن فرا رسد تا آزادی، عدالت و احقاق حقوق همه ما را به ارمغان آورد!»
به گفته او، «هزاران نفر برای همین اهداف در زندان‌ها هستند که باید کمک کنیم آزادی آنها از زندان با آزادی همه مردم همراه باشد»؛ آتنا دائمی ابراز امیدواری کرده که بتواند «با هم‌صدایی با آزادی‌خواهان، تشکل‌ها، نهادها، زندانیان، خانواده‌های دادخواه و فعالانی که با همه سختی‌ها و سرکوب‌ها در ایران مانده‌اند و آزادی و عدالت را فریاد می‌زنند، وظیفه خود در این مسیر را به خوبی انجام» دهد.
