احمد سمیعی گیلانی، نویسنده، ویراستار و مترجم سرشناس، روز چهارشنبه دوم فروردین‌ماه در ۱۰۲ سالگی در منزل خود درگذشت. علت مرگ وی کهولت سن اعلام شده است.
احمد سمیعی گیلانی، عضو هیأت علمی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، یک هفته پیش از درگذشتش بالاترین نشان نخل آکادمیک فرانسه را دریافت کرد.
نیکولا رُش، سفیر فرانسه در ایران، روز سه‌شنبه ۲۵ اسفند ۱۴۰۰ به منزل احمد سمیعی گیلانی رفت و نشان «کوماندور» را به وی اهدا کرد.
احمد سمیعی گیلانی در ۱۱ بهمن ۱۲۹۹ در رشت به دنیا آمد، تا پایان دوران دبیرستان در رشت بود، سپس وارد دانشگاه تهران شد و مدرک کارشناسی ارشد زبان‌شناسی خود را از این دانشگاه دریافت کرد.
این پیش‌کسوت حوزه فرهنگ و ادبیات ویراستاری را از دهه ۴۰ خورشیدی با فعالیت در موسسه انتشارات فرانکلین در تهران آغاز کرد.
علاوه بر ویراستاری آثاری از جمله «ادبیات ساسانی»، «نگارش و ویرایش»، «آیین نگارش» را نیز تألیف کرده است.
وی همچنین چندین اثر ادبی را نیز به فارسی ترجمه کرده است که از جمله می‌توان به رُمان «دلدار و دلباخته» از ژرژ ساند، «چیزها» از ژرژ پرک، «خیال‌پروری‌های تفرجگر انزواجو» از ژان ژاک روسو، «دیدرو» از پیتر فرانس، «چومسکی» از جان لاینز و «سالامبو» نوشته گوستاو فلوبر اشاره کرد.
احمد سمیعی گیلانی از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۹۸ سردبیر نشریه «نامه فرهنگستان» بود.
جعفر شجاع کیهانی، عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، به خبرگزاری ایسنا گفته است که پیکر احمد سمیعی گیلانی برای خاکسپاری به زادگاهش رشت منتقل خواهد شد.
شماری از نویسندگان، روزنامه‌نگاران، و ناشران نسبت به مرگ او ابراز تأسف کردند و نوشتند احمد سمیعی گیلانی از سرمایه‌های ادب پارسی بود.