در مجموعه نامزدهای ریاست جمهوری، سه پیشگام دیده می شوند که بزرگترین شانس برای انتخاب بعنوان رئیس جمهوری بعدی را دارند. تمام نامزدها علیرغم اقتصاد ضعیف و حملا ت دائمی ستیزه گران، آینده ای همراه با ثبات و رشد را وعده می دهند. هر نامزد نمادی دارد که به رای دهندگان بی سواد کمک می کند بین آنها تفاوت بگذارند.
عبدالله عبدالله چشم پزشک است که بعنوان نخستین وزیر امور خارجه حامد کرزی خدمت کرد. پدرش پشتون و مادرش تاجیک هستند. در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ دوم شد.
زلمای رسول پشتون و رئیس سابق شورای امنیت ملی و وزیر امور خارجه بود.
محمد اشرف غنى احمدزى پشتون است و یکی از مدیران بانک جهانی و وزیر دارائی بود.
محمد داود سلطان زوی پشتون و اهل ولایت غزنی است. بیش از دو دهه بعنوان خلبان برای یونایتد ایرلاینز کار کرد.
قطب الدين هلال بعنوان یک مستقل در انتخابات شرکت دارد و هیچگاه بخشی از دولت های افغانستان پس از سال ۲۰۰۱ نبوده است. او عضو حزب اسلامی است، گروهی که در کنار طالبان جنگیده است.
گل آغا شيرزى والی ولایت ننگرهار بود که برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری استعفا داد. بعنوان یک فرمانده مجاهدین علیه دولت محمد نجیب الله جنگید.
عبدالرب رسول سياف رهبر حزب دعوت و نماینده کابل در پارلمان است. پشتون است و اندیشمند مذهبی متنفذی بشمار می آید.
هدايت امين ارسلا بعنوان یک وزیر ارشد در دولت افغانستان خدمت کرد و پست های دیگری نیز داشت. او نخستین افغان بود که در سال ۱۹۶۹ به بانک جهانی پیوست و ۱۸ سال در آنجا کار کرد.