فرش ایرانی در نبود برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح بطور کامل از بازارهای جهانی حذف شده است و رقابت چین و افغانستان کار را به جایی رسانده است که حاجی آقامیری، عضو اتاق بازرگانی ایران، می‌گوید ارقام صادرات فرش ایرانی «خجالتآور» و در حد «فاجعه» است.
حاجی آقامیری گفته است: در دهه شصت خورشیدی میزان صادرات فرش ایران «بیش از یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار» بود، اما اکنون این رقم «به ۵۰ میلیون دلار» کاهش یافته است که برای «کشوری که به عنوان پایتخت فرش جهان شناخته می‌شود»، «نزدیک به صفر» است.
به گفته او در غیاب ایران، «رقبا بازار فرش را تصاحب کردند» و کشورهایی مثل هند، پاکستان و ترکیه و افغانستان گوی سبقت را از ایران ربودند.
از دست دادن بازار فرش ایران از دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد شروع شد و به تدریج این بازار در اختیار کشورهای دیگر قرار گرفت، طوری که در ۱۹ بهمن سال ۱۴۰۰ عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستباف به خبرگزاری «ایلنا» گفت: «رتبه ایران در صادرات فرش ۴ یا ۵ است و کشورهایی مانند هند و افغانستان در صادرات فرش از ما پیشی‌گرفته‌اند در حالی که تا چند سال قبل رتبه ایران به طور مستمر اول بود.»
مرتضی میری در مورد وضعیت تقاضای فرش ایرانی در بازارهای جهانی تصریح کرده بود: «وقتی با مشکلات عدیده در تجارت مواجه هستیم و یک تاجر برای کار با ایران باید با موانع مختلف مربوط به امور بانکی، حمل و نقل و ... مواجه شود، مسلما تقاضا کاهش می‌یابد.»
رئیس اتحادیه صنف فرش دستباف مشهد از سوء مدیریت نیز در این بخش گفته و تاکید کرده است: « متاسفانه خود تحریمی بیشتر مشکل‌ساز است زیرا در رابطه با برگشت ارز از صادرات، مصوبه‌هایی وجود داشت که ما می‌توانستیم تا یک سال ارز حاصل از صادرات فرش را برگشت دهیم که این‌ها همه ابلاغ شد اما بانک مرکزی با توجه به دستور دولت و وزارت خانه آن را لحاظ نکرد.»
هادی مخملی در شهریور ۱۴۰۰ به «شبکه بازار» گفته بود: «فروش فرش، مدت‌زمان زیادی را به خود اختصاص می‌دهد و اغلب به‌صورت امانی به فروش می‌رسد و بازگشت سرمایه به‌سرعت انجام نمی‌گیرد ازاین‌رو ایفای تعهدات ارزی برای صادرکنندگان فرش توجیه اقتصادی ندارد.»
مرور صحبت‌های رئیس اداره فرش سازمان صنعت، معدن و تجارت خراسان رضوی نیز که گفته افزایش نرخ ارز یکی از دلایل مهم و تأثیرگذار در کاهش رغبت و بی‌میلی صادرکنندگان است؛ به زعم کارشناسان نشان دهنده این مهم است که صنعت فرش ایران «در گرداب بی برنامه‌گی» و «ضعف مدیریت» فرو رفته است.
