وقتی انتخاب شد، رهبر جمهوری اسلامی ایران نظر خود را به او «نزدیک تر» از دوست پنجاه ساله اش، اکبر هاشمی رفسنجانی عنوان کرده بود، اما از عمر دولت او هر چه گذشت، این نزدیکی به دوری گرائید.
محمود احمدی نژاد، متولد آبان ۱۳۳۵ (۶۰ ساله) در آرادان شهرستان گرمسار، استان سمنان.
تا قبل از ریاست جمهوری نقش چندانی در سیاست در ایران نداشت. سابقه شهرداری در چند شهر آذربایجان، حضور در جبهه و بعد استانداری اردبیل.
با روی کار آمدن اصولگرایان در انتخابات شوراهای دوم، بعد از مدتی کشمکش شورا و وزارت کشور دولت خاتمی، او در سال ۱۳۸۲ شهردار تهران شد.
انتخابات ۱۳۸۴ او را به ریاست جمهوری رساند. نامزد تقریبا گمنام، در دور اول بعد از اکبر هاشمی رفسنجانی دوم شد و با او در دور دوم رقابت کرد که شکست سنگینی به هاشمی تحمیل کرد. آن انتخابات جنجالی بود. مهدی کروبی و اکبرهاشمی رفسنجانی مدعی تقلب به نفع احمدی نژاد بودند اما ادعای آنها موثر نشد.
دولت اول احمدی نژاد سه سال اول را با روحیه اصولگرایی او سپری کرد، دولتی از نیروهای محافظه کار که در هشت سال خاتمی کنار مانده بودند. اما کم کم اختلافات آغاز شد؛ مصطفی پورمحمدی و چند چهره امنیتی و اصولگرا ناگهان از دولت او کنار گذاشته شدند.
۸۸ جنجالی
احمدی نژاد در سال ۸۸ با میرحسین موسوی، مهدی کروبی و محسن رضایی رقابت کرد. در جنجالی ترین انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی ایران او برنده انتخاباتی اعلام شد که دو رقیب از تقلب گسترده گفتند.
محمود احمدی نژاد در جشن پیروزی، معترضان را خس و خاشاک نامید و بر اعتراض ها افزود. بعد از آن هرچند معترضان تا مدتها حضور داشتند اما احمدی نژاد دیگر موضع گیری نکرد و حتی ضمنی خود را با معترضان همراه دانست؛ آن هم زمانی که آیت الله علی خامنه ای در نماز جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ از احمدی نژاد حمایت کرد و نظر او را به خود نزدیک تر از نظر اکبر هاشمی رفسنجانی دانست.
دوره دوم احمدی نژاد در حالی شروع شد که هر چه گذشت، بر اختلاف نظر او و رهبر افزوده شد. برکناری منوچهر متکی و حیدر مصلحی وزرای خارجه و اطلاعات اوج این اختلافات بود که با مخالفت آیت الله علی خامنه ای، احمدی نژاد در اعتراض چند روز خانه نشین شد.
دو سال پایانی دولت احمدی نژاد به اختلاف او و مجلس گذشت. در مجلس چهره هایی چون علی مطهری با حمایت ضمنی علی لاریجانی بارها دولت و رئیس جمهوری را مورد سوال قرار دادند و در نهایت دولت دوم او در مرداد ۹۲ به پایان رسید.
دولت سپاه در سایه
دو دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد که از سال ۱۳۸۴ آغاز و در سال ۱۳۹۲ به پایان رسید، بدون شک بهترین دوران برای گسترش نفوذ سپاه پاسداران در عرصه اقتصاد و فرهنگ ایران بود.
او که پس از دوسال تجربه شهرداری تهران موفق شد اکبر هاشمی رفسنجانی را در مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری شکست دهد، از حمایت نهادهای وابسته به سپاه بهره می‌برد.
او دست شرکت‌های وابسته به سپاه را در پروژه های بزرگ عمرانی و فرهنگی باز گذاشت و با شعار توسعه برنامه هسته‌ای و مقابله با استکبار حمایت کامل آیت الله خامنه ای را به خود جلب کرد.
احمدی نژاد در دوره ریاست جمهوری خود طرح حذف یارانه‌ها را حذف کرد بطور ماهانه به مردم پرداخت. اقدامات او در توسعه برنامه هسته‌ای ایران به تحریم‌های گسترده علیه ایران منجر شد و برگزاری پرحرف و حدیث انتخابات ریاست جمهوری دهم توسط او به اعتراضات شدید سال ۸۸ ختم شد.
اظهارات جنجالی و بی تجربگی بین المللی
او در یک سخنرانی در آمریکا مدعی شد که در ایران همجنس گرا وجود ندارد. رئیس جمهوری وقت ایران چند بار به روسای جمهوری آمریکا نامه نوشت اما پاسخی دریافت نکرد.
او در دوران هشت ساله ریاست جمهوری خود از هر فرصتی برای سفر به آمریکا استفاده کرد و نطق های او در سازمان ملل، مورد انتقاد کاربران فضای مجازی قرار می گرفت.
احمدی نژاد که شیفته سفرهای خارجی بود، با کشورهای چپ در آمریکای جنوبی رابطه خوبی داشت و بارها به این کشورها سفر کرد. او با هوگو چاوز رئیس جمهوری وقت ونزوئلا رابطه نزدیکی داشت و حتی وقتی او مرد، به کاراکاس سفر کرد. با این حال احمدی نژاد در سفر به اروپا موفقیت چندانی نداشت.
اظهارات جنجالی او درباره هولوکاست او را به نماد ضد هولوکاست در دنیا تبدیل کرد.
سالهای پایانی دولت احمدی‌نژاد نیز از یک سو با اصطکاک با آیت الله خامنه‌ای و منصوبانش و از سوی دیگر با مشکلات اقتصادی مثل رکود تورمی شدید سپری شد.
محمود احمدی نژاد تا مدتی از صحنه سیاسی دور بود اما شهریور گذشته سفر های استانی خود را آغاز کرد که برخی آن را زمینه ای برای حضور انتخاباتی تحلیل کردند اما رهبر جمهوری اسلامی مهرماه او را از شرکت در انتخابات نهی کرد.
با این حال، آقای احمدی نژاد در ماههای گذشته از بقایی معاون خود حمایت کرد و روز دوم ثبت نام، ناگهان در وزارت کشور برای انتخابات ریاست جمهوری اسم نویسی کرد.
بیشتر بخوانید: سرنوشت ۷ رئیس جمهوری ایران؛ از برکناری و قتل تا غضب رهبر
