باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا صبح روز سه شنبه در هاوانا برای مردم کوبا سخنرانی کرد. آقای اوباما در ابتدای سخنرانی خود گفت فکر مردم و دولت آمریکا با مردم بلژیک است و ما حملات تروریستی روز سه شنبه در بروکسل را محکوم می کنیم.
او گفت هر کاری که لازم باشد انجام می دهیم برای کمک به محاکمه عاملان حملات تروریستی پاریس. رئیس جمهوری آمریکا گفت این حملات بار دیگر به یاد ما می اندازد که در مبارزه با تروریسم، جدا از دین و نژاد و ملیت باید متحد بود.
آقای اوباما گفت اما به دولت و مردم کوبا، از شما به خاطر مهربانی ای که نسبت به من و خانواده ام، نشان دادید سپاسگزارم. او گفت هاوانا تنها ۹۰ مایل از فلوریدا فاصله دارد، اما برای آمدن به اینجا باید از موانع زیادی عبور می کردیم، مثل موانع ایدئولوژیک که دهه ها سابقه دارد.
آقای اوباما به مهاجرت کوبایی ها به آمریکا اشاره کرد. او گفت انقلاب کوبا در زمانی رخ داد که پدرم از کنیا به آمریکا آمد و سپس کشورهای ما وارد چندین دهه اختلاف شدند که به نظر بی پایان می رسید.
او گفت: من آمده ام به اینجا که به آخرین آثار دوران جنگ سرد پایان دهم، آمده ام اینجا که دست دوستی به مردم کوبا دراز کنم، اختلافات بین دولت های ما واقعی و مهم است و مطمئن هستم رئیس جمهور رائول کاسترو هم همین طور فکر می کند، کوبا و آمریکا مثل دو برادری هستند که بیگانه شده اند.
آقای اوباما درباره اشتراکات تاریخی کوبا و آمریکا گفت ما هر دو کشوری هستیم که استعمار شدیم، کوبا و آمریکا را هر دو برده ها ساختند، و ما از مهاجران استقبال کردیم، در سال های بعد فرهنگ های ما از هم تاثیر پذیرفتند.
او گفت با این که دولت های ما با هم دشمن بودند، اما مردم دو کشور این گونه نبودند، میلیون ها نفر از مردم کشورهای ما دین مشترک دارند، با وجود همه اختلافات بین دولت های ما، مردم کوبا و مردم آمریکا خصوصیات مشترک زیادی دارند از جمله مهیمن پرستی، غرور، تعهد به خانواده و آموزش.
آقای اوباما گفت: ما نمی توانیم اختلافات خود را نادیده بگیریم، کوبا یک سیستم تک حزبی دارد آمریکا یک دموکراسی چند حزبی است، کوبا اقتصاد سوسیالیستی دارد آمریکا اقتصاد بازار آزاد دارد. آمریکا بر حقوق فردی تاکید دارد کوبا تاکیدش بر حق حکومت است.
آقای اوباما با اشاره به گام هایی که برای عادی سازی روابط گرفته شده، از جمله بازگشایی سفارتخانه های دو کشور، و دایر کردن پرواز مستقیم و ارتباطات پستی گفت از این تغییرات با وجود مخالفت ها، استقبال می شود. او گفت اما سوال می شود چرا اکنون این تغییرات صورت می گیرد؟ یک پاسخ ساده دارد: کاری که آمریکا چندین دهه در مورد کوبا می کرد، جواب نمی داد و باید شجاعت اعلام آن را داشته باشیم، تحریم تنها به مردم زیان می زد و کمکی به آنها نمی کرد. مثل مارتین لوترکینگ، رهبر جنبش مدنی آمریکا که می گفت ما از تغییر نباید بهراسیم باید از آن استقبال کنیم.
آقای اوباما گفت: من به مردم کوبا اعتقاد دارم. این تنها سیاست عادی سازی با دولت کوبا نیست، آمریکا روابط با مردم کوبا را عادی می کند.
او گفت می خواهم مردم و به ویژه جوانان کوبایی بدانند که به آینده با امید بنگرند، نه امید واهی که فردا همه چیز درست خواهد شد...امید داشته باشید که شما می توانید آینده کشور خود را شکل دهید..مردم کوبا مثل مردم دیگر نقاط جهان نو آور هستند...بزرگترین سرمایه یک کشور مردم آن کشورند...در اقتصاد جهانی اطلاعات شما را قدرتمند می کند.
رئیس جمهوری آمریکا گفت: وقت آن رسیده است که تحریم ها علیه کوبا برداشته شود، اما حتی اگر تحریم ها را فردا برداریم، کوبایی ها پتانسیل های خود را در نمی یابند تا زمانی که تغییراتی در داخل کوبا ایجاد نشود، مثلا اینترنت باید در دسترس باشد، این یکی از بزرگترین ساخته های تاریخ بشری است، یا اینکه ایجاد کسب و کار در کوبا نباید با موانع زیاد رو به رو باشد.
او گفت آموزش، سلامت، و حفظ محیط زیست و همچنین تبادل آزاد فکر و اطلاعات لازم است. آقای اوباما گفت اگر شما در معرض افکار دیگران قرار نگیرید، و آنها را مسدود کنید نمی توانید پتانسیل های خود را دریابید، می دانم این صحبت ها مسائل حساسیت برانگیزی است مخصوصا اینکه اگر یک رئیس جمهوری آمریکا چنین حرفی بزند، من تاریخ را می دانم اما در آن گیر نمی افتم، آمریکا نیت ندارد که تغییر را به کوبا تحمیل کند، تغییر در کوبا به مردم کوبا بستگی دارد، اما من باید چیزهایی را که به آنها معتقدم و ما آمریکایی ها به آنها معتقدیم ،صادقانه بگویم.
آقای اوباما با اعلام اینکه من نمی توانم شما را وادار به پذیرش سخنانم کنم، گفت صحبت کردن بدون ریاکاری حق مردم است، من فکر می کنم همه باید در برابر قانون یکسان باشند، معتقدم شهروندان باید بدون ترس حرف خود را بگویند، دولت خود را سرزنش کنند، حق اعتراض صلح آمیز داشته باشند، و دولت هایشان را در انتخابات آزاد انتخاب کنند، من فکر می کنم حقوق انسانی جهانی است و فرقی ندارد مردم کجا باشید.
آقای اوباما گفت من با رئیس جمهور کاسترو صحبت های رکی داشتم، او از ایرادات آمریکا از جمله اعدام، تبعیض نژادی و نابرابری اقتصادی سخن گفت، ولی مردم کوبا باید بدانند من از این صحبت ها استقبال می کنم و از آنها نمی ترسم.
او گفت: اما توجه داشته باشید آمریکا باعث شد فردی مثل من با ترکیب نژادی (مادری سفید پوست و پدری سیاه پوست) بتواند رئیس جمهور شود و این در آمریکا شدنی است.
او گفت ما (آمریکا) میراث برده داری داریم، اما می توانیم بحث های آزاد داشته باشیم که اجازه می دهم کشور ما بهتر شود، وقتی پدر من به آمریکا آمد، ازدواجش با مادر سفید پوستم در خیلی از ایالت ها غیرقانونی بود، اما مردم مقامات دولتی را به چالش کشیدند، اعتراض کردند و به خاطر آن آزادی هایی که در آمریکا بود که گذاشت تغییر ایجاد کنیم، امروز مقابل شما ایستاده ام، به عنوان یک رئیس جمهوری سیاهپوست.
آقای اوباما گفت: دموکراسی آمریکایی به مردم این کشور امکان این را داده است که رویاهای خود را پیگیری کند، البته پروسه دموکراسی در آمریکا سخت است و آسان نیست و نمونه اش را در انتخابات می بیند، اما ببینید در همین انتخابات، دو کوبایی جمهوریخواه هستند که علیه یک رئیس سیاهپوست و علیه یک زن و یک سوسیالیست دموکرات سفید پوست...چه زمانی در دهه ۱۹۵۰ چنین چیزی قابل تصور بود؟
آقا اوباما از رائول کاسترو، رئیس جمهوری کوبا به خاطر حضور در مراسم سخنرانی اش تشکر کرد و گفت به او می گوید که از آمریکا و مردم کوبا و از ظرفیت مردم کوبا برای انتخاب دولتشان نباید بترسید.
او سپس به همکاری های کوبا و آمریکا اشاره کرد و گفت سال گذشته ارتش و تیم پزشکی آمریکا در کنار کوبایی ها علیه ایبولا در آفریقا کار کردند و برای صلح در آمریکای لاتین کار می کنند.
رئیس جمهوری آمریکا همچنین گفت خیلی از کوبایی تبارهایی که کشورشان را در زمان انقلاب کوبا ترک کردند، عاشق کوبا هستند، اما جدایی های دردناکی را از کشورشان به یاد دارند، خاطره از خانه ای که از دست دادند، من می دانم کوبایی ها چه زجری کشیدند، زجر زندگی در تبعید و زجر خارجی بودن.
او گفت لازم نیست که کوبا فقط به خاطر مخالفتش با آمریکا شناخته شود و تعریفش در این محدود باشد که مخالف آمریکا است و بالعکس. او گفت: مردم کوبا مردم سخت کوشی هستند، قدرت شما در سخت کوشی شما است، نه در ضدیت با آمریکا.