در حالی که دور تازه مذاکرات وزیران خارجه آمریکا و ایران در ژنو سوئیس به پایان رسیده است، اسناد جدید فاش شده آژانس ملی امنیت ایالات متحده حکایت از شتاب قابل توجه جنگ سایبری میان تهران و واشنگتن با هدف خرابکاری و جاسوسی علیه یکدیگر دارند.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی از جمله می‌گويد بر پایه این اسناد که در آوریل ۲۰۱۳ برای رییس وقت آژانس نوشته شده بود، مقامات تهران در سال ۲۰۱۲ به مدارکی حاکی از برنامه‌های گسترده واشنگتن برای حملات سایبری به شبکه‌های کامپیوتری ایران دست یافتند.
در این اسناد آمده است مطلع شدن تهران از قصد حملات سایبری به زیرساخت‌های شبکه‌های کامپیوتری ايران منجر به همکاری واشنگتن و لندن برای پیشگیری از لو رفتن دوباره چنین حملاتی شد. این اسناد به اهداف این حملات اشاره‌ای نکرده است.
همکاری بريتانيا و آمريکا دو سال بعد از حملات سایبری آمریکا و اسرائیل با بد افزار استاکس نت به مرکز غنی‌سازی اورانیوم ایران بود.
به نوشته نيويورک تايمز، این اسناد نشان می‌دهد که برای اولین بار دستگاه امنیتی آمريکا اذعان کرد که حملات سایبری آمریکا، يعنی برنامه‌ای که در دوره ریاست جمهوری جرج بوش پسر کلید خورده بود، موجب ایجاد چرخه فزاینده اقدامات تلافی‌جویانه بین تهران و واشنگتن شده است. همچنين مؤيد اين است که اگرچه مذاکرات حساس هسته‌ای در اروپا بین دو کشور در حال پیگیری است، دشمنی بین دو کشور وارد فضای سایبری شده است.
نویسنده کتاب «ناامنی ملی»، دیوید راسکوپف، می‌گويد «ازآنجا که هزینه استفاده از جنگ‌افزار اتمی بالاست و هزینه کردن سلاح‌های سایبری بسیار پایین است، بسياری به دنبال استفاده از سلاح‌های سایبری می‌روند.»
آدمیرال مایکل راجرز، رییس کنونی آژانس امنیت ملی، گفت نخستین اقدام وی بالابردن هزینه استفاده از جنگ فزارهای سایبری برای کشورهایی مانند روسیه، چین و ایران است.
اما یکی از مقامات سابق اطلاعاتی که نسخه‌ای از این اسناد را دیده است، می‌گوید نشانگر اين است که «تا چه اندازه ایالات متحده در چگونگی بازداشتن کشورهای مهاجم و چگونگی مواجهه با آن کشورها عقب است.»
بر اساس این اسناد، نيويورک تايمز می‌نویسد آمریکا توانسته است مکالمات تلفنی را شنود و ارتباطات کامپیوتری را در رابطه با سه موج حمله سایبری به بانک آمریکا Bank of America که در تابستان ۲۰۱۲ میلادی (۱۳۹۱ خورشیدی) آغاز شد ردگیری کند. بر این اساس همه حملات از ایران نشات گرفته و مقامات ایرانی در جریان آن بوده‌اند.
هدف این حملات، وبسایت‌های بانک آمریکا و بانک جی.پی.مورگان بوده است. مقامات آمریکا غیر از سناتور وقت، جوزف لیبرمن، انگشت اتهام را به سوی ایران نگرفتند، در حالی که همه گزارشات از اینکه ایران مهاجم است خبر داده بودند.
در حال حاضر، دولت باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده از نام بردن کشور مهاجم محتاط‌تر عمل می‌کند. در ماه دسامبر سال گذشته (زمستان ۱۳۹۳) آقای اوباما گفت که رهبران کره شمالی مسول هک کردن شرکت سونی پیکچرز هستند.
روزنامه نیویورک تایمز پس از مدتی گزارش داد که آژانس ملی امنیت با استفاده از دستگاه‌های مراقبتی که بر روی کامپیوترهای کره شمالی در سال ۲۰۱۰ نصب کرده بود به این امر پی ببرد.
نيويورک تايمز می‌گويد بر اساس اسناد افشا شده، مقامات آمریکایی از اوایل سال ۲۰۱۲ به توانایی ایران به‌انجام حملات موفق سایبری واقف شده بودند.
ژنرال کیث آلکساندر، رییس پیشین آژانس امنیت ملی، پیشتر گفته بود که هکرهای ایرانی مسول حملات سایبری به شرکت نفت سعودی، آرامکو، هستند که منجر به تخریب محتوای ده‌ها هزار کامپیوتر این شرکت شد. این نوع حمله مسیر را برای حمله کره شمالی به شرکت سونی مهیا کرد.
حمله به شرکت آرامکو، اقدام ایران به تلافی حملات سایبری به صنایع نفتی آن کشور بوده است. مهاجمان تاکنون مشخص نشدند.
بنا به اسناد ياد شده، این حملات موجب شدکه آمریکا و متحدش بریتانیا یک رشته حملات علیه ایران ترتیب دهند. دو کشور تصمیم گرفتند که دراین‌باره همکاری اطلاعاتی کنند و اسرائیل را در جریان امر قرار دهند.
همکاری بین دو دستگاه اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل همواره به نوعی تنش‌آلود بوده است، زیرا در عین همکاری علیه یکدیگر هم جاسوسی می‌کنند.
تولید مشترک عملیات سایبری موسوم به «بازیهای المپیک،» علیه ایران موفق‌ترین دوره همکاری بین دو دستگاه اطلاعاتی بود. اما درباره نحوه ادامه حملات اختلاف‌نظر پیدا شد.
در رابطه با اين گزارش، خبرنگار بخش فارسی صدای آمريکا با گری سیک، مشاور پیشین پرزیدنت جیمی کارتر در امور ایران و استاد فعلی دانشگاه کلمبیا، گفتگو کرد و از وی پرسید آیا افشای این اسناد می‌تواند تاثیری بر مذاکرات جاری هسته‌ای بین آمریکا و ایران داشته باشد.
گری سیک گفت، «این اسناد کاملا روشن می‌کند که این کار ایران بود که به تلافی اقدام آمریکا انجام شد. آمریکا و احتمالا اسرائیل با استفاده از بد افزار استاکس نت به کامپیوترهای صنعت نفت و بانک‌های ایران نفوذ کردند.»
به گفته او «ایرانی‌ها هم در مقام پاسخ، حمله سایبری خود را متوجه کامپیوترهای شرکت نفت آرامکو در عربستان سعودی کردند. مهم‌ترین درسی که می‌توان از این واقعه گرفت این‌است‌که جنگ سایبری را نمی‌توان با این فرض انجام داد که کسی از آن بوئی نمی‌برد و یا کاری به‌تلافی نخواهد کرد.»
مشاور رئیس جمهوری اسبق ایالات متحده، در مورد ارتباط این موضوع با مذاکرات اتمی ایران با گروه ۱+۵ گفت «شخصا تصور می‌کنم که هیچ ارتباطی وجود ندارد، زیرا اسناد مربوط به سال ۲۰۱۳ است که هنوز گفتگوها آغاز نشده بود.»
