نشریه لنست در شماره اخیر خود، از گسترش شیوع مالاریای مقاوم به درمان در بخش هایی از هند و میانمار خبر داده است.
این گونه مقاوم، اولين بار حدود ۳ دهه قبل در میانمار مشاهده شد، اما نویسندگان این مقاله که از پژوهشگران دانشکده طب گرمسیری آکسفورد و مرکز مطالعات مالاریای میانمار هستند، می گویند افزایش ميزان آن در جنگل‌های برمه چشمگیر است و در حال حاضر ۸۰ درصد بیماران مبتلا به دارو مقاومت نشان می دهند.
به نظر می رسد، مالاريا رفتنی نيست. هر بار که جامعه پزشکی اميدوار می شود که مالاریا و انگل آن را به موزه تاریخ پزشکی سپرده است، گونه مقاومی از آن دوباره سر در می‌آورد. آخرین مقاومت دارویی گزارش شده توسط دانشکده طب گرمسیری آکسفورد بر مبنای گردآوری جواب نمونه خون های آزمایش شده ۹۴۰ بیمار ساکن جنگل های میانمار است و نشان می دهد از هر ۵ بیمار مبتلا به مالاریا ۴ نفر آنها به آرتی میسین، مؤثرترین داروی شناخته شده علیه مالاریا، مقاوم شده اند.
این منطقه جنگلی تنها ۲۵ کیلومتر با مرز هندوستان فاصله دارد و چنانچه انگل مقاوم به درمان در فصل بارش های موسمی به هند برسد کنترل آن بسیار مشکل و در حد غیرممکن خواهد شد.
مالاریا یک بیماری خطرناک انگلی و یکی از مهم ترین معضلات بهداشتی جهان خصوصا در کشورهای مناطق گرمسیری دنیاست. عامل بیماری تک یاخته ای از جنس پلاسمودیوم است و سیر تکاملی آن در بدن پشه اتفاق می افتد. که دارای چهارگونه به نام های فالسیپارم، ویواکس، مالاریه و اواله می باشد.
طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت سالانه حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون مورد بیماری مالاریا در دنیا رخ می دهد که نزدیک به ۹۰ درصد آن مربوط به کشورهای آفریقایی است. از بقیه موارد، حدود دو سوم آن در کشورهایی مانند هندوستان، برزیل، سریلانکا و ویتنام اتفاق می افتد.
عمده موارد مالاریای مقاوم و مرگ و میر ناشی از آن مربوط به نوع فالسیپارم است که بخش عظیمی از آفریقا و شرق آسیا، از جمله هندوستان و میانمار را در بر می گیرد. ایران نیز جزو نقشه جغرافیایی مالاریا در جهان است.
علائم بيماری در نوع مقاوم فعلی تفاوتی با گونه‌های درمان‌پذير ندارد، اما طول درمان آن بیشتر و امکان بازگشت انگل بيشتر است.
برآورد مرگ و میر سالیانه ناشی از مالاریا ۵۸۴ هزار نفر در سال است؛ این میزان تا پیش از سال ۲۰۰۰ میلادی، ۵/۱ تا ۷/۲ میلیون نفر بود. کاهش مرگ و میر به دنبال اعمال سیاست های پیشگیری، توزیع پشه بند و حشره کش و همچنین تولید و عرضه داروی آرتیمیسین اتفاق افتاد، دارویی که هم اکنون انگل مالاریا در میانمار به آن مقاومت نشان داده است.