انقلاب مصر برای میلیون ها مصری آغاز دوران شور و شوق و امید بود. اما در دومین سالگرد این انقلاب، سکولارهای لیبرال علیه آن چه افراط گرایی دولت اسلامی می خوانند ، دست به اعتراض زده اند.
این تناقض نشان دهنده یاس و تنش هایی است که پس از موج قیام های مردمی در مصر ، لیبی، تونس و کشورهای دیگر منطقه بروز کرده است.
استیسی گوتکووسکی، کارشناس امور خاورمیانه در کالج کینگ در لندن می گوید واژه انقلاب بسیار شاعرانه است و آن چیزی نیست که در منطقه رخ داده است:« انقلاب تصویر یک واقعه تکان دهنده مثل سقوط دیوار برلین را تداعی می کند. اما چنین چیزی در منطقه اتفاق نیفتاد. آن چه رخ می دهد ، خروش مردم است. خروشی دراز مدت. اما هنوز به تغییرات اساسی منجر نشده است.»
گوتکووسکی می گوید ناامیدی مردم اجتناب ناپذیر بود؛ حتی در کشورهایی که دولت هایشان سرنگون شدند. به گفته وی تغییر اساسی در کشورهای شمال آفریقا هنوز به دیگر بخش های منطقه سرایت نکرده است. مثلاً به سوریه کشوری که فعالان آن در یک دوره طولانی مبارزه خشونت بار قرار گرفته اند و یا در برخی کشورهای خلیج فارس که در آن ها رژیم های استبدادی دست به تغییرات ناچیز زده اند.
به نظر ریچارد دالتون، سفیر پیشین بریتانیا در ایران و لیبی، روی کار آمدن دولت های متفاوت در منطقه و بروز تغییرات آهسته و ناموزون در چنین شرایطی نباید تعجب برانگیز باشد: «بیداری اعراب همیشه نتیجه تلاش های یک نسل بوده است. نباید تعجب کرد که تغییرات در کشورهای منطقه درجات متفاوت دارد. با این حال ، همه جهان عرب تحت تاثیر قرار گرفت.»
به نظر ریچارد دالتون تغییرات آهسته و ناموزون بوده اند. در برخی از موارد حتی در مسیر اشتباه قرار گرفتند. بدین معنی که تحت حکومت رژیم های مستبد، وضعیت اقتصادی مردم از آن چه بود بدتر شد.
نگرانی های بسیاری در ارتباط با حقوق زنان و اقلیت ها در این کشورها وجود دارد. در شرایطی که رهبران جدید مواضع سخت تری نسبت به غرب و اسرائیل می گیرند ، سیاست های آن ها بر خلاف انتظار مردم تغییر چندانی نکرده است.
چه در کاخ های ریاست جمهوری، چه در خیابان ها ، بهار عربی پس از دوسال هنوز راه زیادی در پیش دارد.
این تناقض نشان دهنده یاس و تنش هایی است که پس از موج قیام های مردمی در مصر ، لیبی، تونس و کشورهای دیگر منطقه بروز کرده است.
استیسی گوتکووسکی، کارشناس امور خاورمیانه در کالج کینگ در لندن می گوید واژه انقلاب بسیار شاعرانه است و آن چیزی نیست که در منطقه رخ داده است:« انقلاب تصویر یک واقعه تکان دهنده مثل سقوط دیوار برلین را تداعی می کند. اما چنین چیزی در منطقه اتفاق نیفتاد. آن چه رخ می دهد ، خروش مردم است. خروشی دراز مدت. اما هنوز به تغییرات اساسی منجر نشده است.»
گوتکووسکی می گوید ناامیدی مردم اجتناب ناپذیر بود؛ حتی در کشورهایی که دولت هایشان سرنگون شدند. به گفته وی تغییر اساسی در کشورهای شمال آفریقا هنوز به دیگر بخش های منطقه سرایت نکرده است. مثلاً به سوریه کشوری که فعالان آن در یک دوره طولانی مبارزه خشونت بار قرار گرفته اند و یا در برخی کشورهای خلیج فارس که در آن ها رژیم های استبدادی دست به تغییرات ناچیز زده اند.
به نظر ریچارد دالتون، سفیر پیشین بریتانیا در ایران و لیبی، روی کار آمدن دولت های متفاوت در منطقه و بروز تغییرات آهسته و ناموزون در چنین شرایطی نباید تعجب برانگیز باشد: «بیداری اعراب همیشه نتیجه تلاش های یک نسل بوده است. نباید تعجب کرد که تغییرات در کشورهای منطقه درجات متفاوت دارد. با این حال ، همه جهان عرب تحت تاثیر قرار گرفت.»
به نظر ریچارد دالتون تغییرات آهسته و ناموزون بوده اند. در برخی از موارد حتی در مسیر اشتباه قرار گرفتند. بدین معنی که تحت حکومت رژیم های مستبد، وضعیت اقتصادی مردم از آن چه بود بدتر شد.
نگرانی های بسیاری در ارتباط با حقوق زنان و اقلیت ها در این کشورها وجود دارد. در شرایطی که رهبران جدید مواضع سخت تری نسبت به غرب و اسرائیل می گیرند ، سیاست های آن ها بر خلاف انتظار مردم تغییر چندانی نکرده است.
چه در کاخ های ریاست جمهوری، چه در خیابان ها ، بهار عربی پس از دوسال هنوز راه زیادی در پیش دارد.