قانون اساسی آمریکا چگونگی برگزاری انتخابات را اعم از انتخابات رئیس جمهوری و معاون وی، انتخابات کنگره آمریکا، فرمانداران و سایر دفاتر خدمات عمومی مشخص کرده است، با این همه این مردم هستند که با پیروی از قواعد و مقررات آن، خواست خود را در چارچوب گزینش افراد نشان می دهند. این خواست، در شرائط مختلف بگونه ای متفاوت عمل می کند.
در حال حاضر، تفاوت نظر دموکرات ها و جمهوری خواهان یا دو حزب عمده سیاسی آمریکا بیشتر در چهارچوب مسائل داخلی است.
مشکلات اقتصادی آمریکا در آنچه به بیکاری مرتبط است، مردم را از توجه به هرگونه مسئله ای در سیاست خارجی آمریکا دور نگاهداشته و با وجود ادامه جنگ در افغانستان و کشته شدن گاه گاه سربازان آمریکائی به دست سربازان یا ماًموران پلیس افغان و آشوب های اخیر در خاور میانه و شمال آفریقا در اعتراض به فیلم بی گناهی مسلمانان، باز هم پرسش راًی دهندگان آمریکائی از کاندیداهای انتخاباتی خود در محدوده راه حل برای رفع بیکاری و ایجاد مشاغل جدید است و نه چیز دیگر.
مسئله دیگری که برای راًی دهندگان آمریکائی حائز اهمیت است، مسئله شفافیت کاندیداهاست.
به عنوان مثال، در جریان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال جاری یکی از کاندیداهای جمهوری خواه، هرمن کین، که حاضر نشده بود در باره روابطش با یکی دو نفر از همکاران زن خود توضیح بدهد، سرانجام مجبور شد با وجود محبوبیت فراوان از میدان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری کناره گیری کند.
با ورود به عصر تکنولوژی پیشرفته هیچ یک از کاندیداها نمی توانند زندگی شخصی خود را محرمانه نگاه دارند. شهروندانی که از در آمد خود به فعالیت های انتخاباتی آنان کمک مالی می کنند، انتظار دارند که نامزد مورد علاقه شان نیز به خواست آنان که شفافیت است احترام بگذارد.
نامزدهای احزاب سیاسی آمریکا حق دارند در مراحل مختلف انتخابات ریاست جمهوری، از کمک مالی مردم بنا بر مقررات خاصی استفاده کنند.
این کمک ها از محل پرداخت سه دلاری است که شهروندان آمریکائی هنگام پر کردن اوراق مالیاتی سالانه خود آن را می پردازند. در این اوراق آمده است که آیا مایل هستید سه دلار از مالیات فدرال شما در اختیار صندوق مبارزات انتخابات ریاست جمهوری قرار گیرد. هر شهروند آمریکائی مجاز است که به این پرسش پاسخ مثبت یا منفی بدهد. توزیع این کمک ها زیر نظر کمیسیون فدرال انتخابات صورت می گیرد.
بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ تقریباً همه ساله حدود ۳۳ میلیون مالیات دهنده آمریکائی با پرداخت سه دلار از مالیات سالانه شان به این صندوق موافقت کرده بودند.
هر چهار سال یک بار، دولت فدرال این دلارهای جمع شده در صندوق عمومی را میان نامزدهای حائز شرایط ریاست جمهوری و کمیته های سراسری احزاب برای استفاده در انتخابات ریاست جمهوری توزیع می کند.
اگر تمام پول این صندوق به مصرف نرسد، بقیه پول موجود برای استفاده در انتخابات دور بعد در همان صندوق باقی خواهد ماند و به مصرف دیگری نخواهد رسید. علاوه بر کاندیداهای دو حزب عمده سیاسی آمریکا، کاندیداهای دیگری که بیش از پنج در صد آراء را داشته باشند نیز می توانند از این صندوق استفاده کنند.
و اینجاست که شهروندان آمریکا با میل خودبه کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا، صرفنظر از عقیده سیاسی شان کمک می کنند تا عملاً مشارکت خود را در روند انتخاب رئیس جمهوری خود نشان داده باشند.
در حال حاضر، تفاوت نظر دموکرات ها و جمهوری خواهان یا دو حزب عمده سیاسی آمریکا بیشتر در چهارچوب مسائل داخلی است.
مشکلات اقتصادی آمریکا در آنچه به بیکاری مرتبط است، مردم را از توجه به هرگونه مسئله ای در سیاست خارجی آمریکا دور نگاهداشته و با وجود ادامه جنگ در افغانستان و کشته شدن گاه گاه سربازان آمریکائی به دست سربازان یا ماًموران پلیس افغان و آشوب های اخیر در خاور میانه و شمال آفریقا در اعتراض به فیلم بی گناهی مسلمانان، باز هم پرسش راًی دهندگان آمریکائی از کاندیداهای انتخاباتی خود در محدوده راه حل برای رفع بیکاری و ایجاد مشاغل جدید است و نه چیز دیگر.
مسئله دیگری که برای راًی دهندگان آمریکائی حائز اهمیت است، مسئله شفافیت کاندیداهاست.
به عنوان مثال، در جریان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال جاری یکی از کاندیداهای جمهوری خواه، هرمن کین، که حاضر نشده بود در باره روابطش با یکی دو نفر از همکاران زن خود توضیح بدهد، سرانجام مجبور شد با وجود محبوبیت فراوان از میدان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری کناره گیری کند.
با ورود به عصر تکنولوژی پیشرفته هیچ یک از کاندیداها نمی توانند زندگی شخصی خود را محرمانه نگاه دارند. شهروندانی که از در آمد خود به فعالیت های انتخاباتی آنان کمک مالی می کنند، انتظار دارند که نامزد مورد علاقه شان نیز به خواست آنان که شفافیت است احترام بگذارد.
نامزدهای احزاب سیاسی آمریکا حق دارند در مراحل مختلف انتخابات ریاست جمهوری، از کمک مالی مردم بنا بر مقررات خاصی استفاده کنند.
این کمک ها از محل پرداخت سه دلاری است که شهروندان آمریکائی هنگام پر کردن اوراق مالیاتی سالانه خود آن را می پردازند. در این اوراق آمده است که آیا مایل هستید سه دلار از مالیات فدرال شما در اختیار صندوق مبارزات انتخابات ریاست جمهوری قرار گیرد. هر شهروند آمریکائی مجاز است که به این پرسش پاسخ مثبت یا منفی بدهد. توزیع این کمک ها زیر نظر کمیسیون فدرال انتخابات صورت می گیرد.
بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ تقریباً همه ساله حدود ۳۳ میلیون مالیات دهنده آمریکائی با پرداخت سه دلار از مالیات سالانه شان به این صندوق موافقت کرده بودند.
هر چهار سال یک بار، دولت فدرال این دلارهای جمع شده در صندوق عمومی را میان نامزدهای حائز شرایط ریاست جمهوری و کمیته های سراسری احزاب برای استفاده در انتخابات ریاست جمهوری توزیع می کند.
اگر تمام پول این صندوق به مصرف نرسد، بقیه پول موجود برای استفاده در انتخابات دور بعد در همان صندوق باقی خواهد ماند و به مصرف دیگری نخواهد رسید. علاوه بر کاندیداهای دو حزب عمده سیاسی آمریکا، کاندیداهای دیگری که بیش از پنج در صد آراء را داشته باشند نیز می توانند از این صندوق استفاده کنند.
و اینجاست که شهروندان آمریکا با میل خودبه کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا، صرفنظر از عقیده سیاسی شان کمک می کنند تا عملاً مشارکت خود را در روند انتخاب رئیس جمهوری خود نشان داده باشند.